Ацо Пејовиќ не сака јавно да ги експонира сопругата и семејството, но често за нив зборува со многу љубов и радост што ги има. Сепак, пред неколку години семејството Пејовиќ помина низ вистинска трагедија, кога и се слоши на неговата сопруга Билјана.
Имено, Билјана никогаш немала здравствени проблеми, а потоа за еден ден се се променило и лекарите не знаеле дали ќе закрепне.
– Таа беше здрава жена, никогаш немала никакви проблеми, не ни знаела дека ги има овие аневризми. Тоа е како балон што се формира на крвен сад, го имала вродено, а два на очните аорти. Три дена се жалеше дека ја боли главата, но ништо поразлично од вообичаеното. Тој ден само пропаднала во амфитеатарот пред студентите додека држела предавање и веднаш ја однеле во Ургентниот центар – пејачот се присетува на тешките моменти кои би сакал да ги заборави, но и кога сфатил кој е неговиот вистински пријателите од сцената веднаш притрчаа да помогнат:
– Не можам да ја заборавам таа вечер, целата српска естрада беше кај мене. Тогаш сфатив дека тие ми се вистински пријатели, ми покажаа љубов и почит. Толку сила ми дадоа колегите, од Цеца, Брена, Боба, Зорица и Кемиш, Бекута и Мрка, Жика Јакшиќ, Рака Мариќ, Лукас, Тропико, не знам кој не беше на Ургентно кај мене, сите дојдоа во болницата. Имаше 150 луѓе, од кои 70 отсто од сцената. Се сеќавам, ќе ја однесат на операција и ќе ги повикаат моите деца да ја видат, бидејќи можеби ќе биде последен пат да ја видат. Операцијата траеше шест и пол часа, останавме до 7 часот наутро во Ургентно.
Ацо рече дека морал да ги подготви децата за најлошото можно сценарио, бидејќи и по нејзината операција агонијата не била завршена.
– По операцијата беше ужасно да се види како лежи со избричена глава, со исеченици. После тоа, беше страшно да им се објасни на децата кои се можните сценарија. Не дозволував никој да ми дојде дома, сакав да останам сам со моите деца, а потоа седнувам, ги гушкам и велам – можеме и без мама, но се’ ќе помине, некако човек издржува. Цело време ми беше на ум песната на Цеци „Жив човек се навикнува на се’“. Таа прва вечер, од стрес или што и да е, се случува поголемата ќерка да има некакво труење, спие во бањата до шолјата. Средниот има проблем со забите, најмалиот добива температура среде ноќ. Се јавувам на докторот да и даде инфузија на мојата постара ќерка, а потоа кога ќе ја легнам, одам во соба и викам и врескам на цел глас и го молам Биљу да не умре и да не ме остави.
Потоа ѝ откри колку и било тешко на Билјана да се опорави, но семејството цело време било со неа.
– Три месеци по операцијата, нејзината борба продолжува. Првиот месец зборуваше некохерентно, а потоа луѓето повторно учат да зборуваат и да одат. Навистина сака музика и тогаш ѝ пуштив Мерлин, нема поим каде е, но потпевнува. Кога можеше да стане, ја зедов и танцувавме низ болничката соба. Таа не се сеќава на ништо, но танцува. Тие три месеци од нејзиниот живот беа избришани од сеќавањето. Кога дошла дома, не знаела каде е. Цело време некохерентно зборуваше, често се јавував на доктор да видам дали е нормално и колку може да трае. Многу одев во црква и се молев и мислам дека тоа ми помогна, таму најдов мир. Се „врати“ кога доживеа благ шок бидејќи виде како изгледа, се погледна во огледало и ни рече: „Добро мамо, можеш ли да видиш како изгледам, зошто барем не ми го скина веѓи и обетки?”. Се смеевме, се грижиме дали ќе преживеете, а вие се грижите за обетки – открила пејачката.
Најлошите моменти го засилија Пејовиќ, кој истакна дека оваа ситуација го променила.
– Беше многу тешко, грофтав вечерта кога бев сам, сакам да се задавам од солзи, бидејќи животот ми се промени во текот на ноќта. Но, не и дозволив постојано да плаче и да паѓа. Најмладата ќерка тогаш и кажа на Биља дека не ја сака и тогаш протолкувавме како и зошто. Сега кога порасна, призна дека тоа го кажала од емоции, бидејќи за неа тогаш тоа значело дека мајка и сака да ја остави. Многупати сум рекол, вакво искуство не би му посакал на мојот најголем непријател. Сета таа грижа, будење во текот на ноќта, па стрес кога ќе заѕвони телефонот наутро, па подготвувате што ќе направите ако се случи најлошото сценарио, што ќе им кажете на децата. Во тој момент најважно е да бидеш присебен и да се бориш, а не да попуштиш. Мислам дека ја спаси љубовта и молитвите на сите луѓе кои се грижеа за неа – рече Ацо и додаде:
– Оттогаш сменив многу работи, имав луѓе со кои не разговарав, бев намќор, но оттогаш ја испуштив топката и се помирив со сите луѓе. Им подадов рака и мислам дека простувањето е една од највисоките христијански особини и дека треба да простуваме. Животот е премногу краток за да се користи за гнев и омраза.
фото:Инстаграм принтскрин
