Ерекцијата е физиолошка појава кај мажите, каде пенисот станува поцврст, поголем и надразнет.
Ерекцијата е сложен однос меѓу физиолошки, нервни, васкуларни и ендокрини фактори и често се поврзува со сексот, иако ерекцијата може да е и спонтана (да не е за време на секс). Формата, големината, аголот и степенот на ерекција зависи од човек до човек.
Физиолошки, ерекцијата е поттикната од парасимпатичната поделба на автономниот нервен систем, така што се овозможува вазодилаторните нивоа да пораснат во трабекуларните артерии и мазниот мускул на пенисот. Со тоа, кавернозното и спонгиозното тело на пенисот се исполнуваат со крв, а истовремено карличношупливиот и булбоспонгиозниот мускул ги притискаат вените и се ограничува истекувањето на крвта.
Како автономен одговор, ерекцијата може да се појави поради поголем број фактори, меѓу кои сексуален стимуланс и сексуално надразнување. Така, ерекцијата не е сосема под свесна контрола. Ерекциите за време на спиењето или утринските ерекции се познати како ноќни ерекции. Непостоењето на ноќни ерекции често се користи за да се разграничи меѓу физичките и психолошките причини за импотенцијата. Пенис кој не е сосема еректиран се нарекува полуеректиран пенис. Спротивно на ерекцијата, или еректиран пенис, е мека состојба на пенис.
Постојат поголем број испитувања за просечната големина на пенисот, и сите испитувања дале различни податоци. Сепак, консензусот е дека просечната голема на еректиран пенис е од 12,9 до 15 см во должина, каде 95% од мажите се во рамките на должина од 10,7 до 19,1 см. Возраста на мажот и големината на пенисот во мека состојба не се точни показатели за големината на пенисот. Истегната состојба на мекиот пенис грубо одговара со големината на пенисот при ерекција.
Должината на мекиот пенис не одговара со должината на еректираниот пенис. Така, има случаи каде пенис во мека состојба е мал, а може да нарасне во поголема должина при ерекција. Постојат и обратни случаи, каде релативни долг пенис во мека состојба може да биде не толку голем во ерективна состојба. Меѓу сите човеколики мајмуни, човекот има најголем пенис.
Според истражувањата во светот, големината на пенисот во ерективна состојба варира од од 9,6 до 16 см. Разликата во големината не е само во генетиката, туку и до факторите од животната средина, како лековите за плодност, културата, исхраната и загаденоста. Најдолгиот пенис забележан е од страна на д-р Роберт Лату Дикенсон. Пенисот бил долг 34,3 см.
Импотенцијата е состојба кога нема можност да се оствари или одржи ерекцијата. Импотенцијата може да биде комплетен неуспех да се постигне ерекција, нејзина недоследност или способност да се одржи само краткотрајната ерекција. Проучувањето на импотенцијата во медицината се вика андрологија, поле на урологијата.
Импотенцијата може да е како резултат на психолошки и физиолошки причини, од кои повеќето лесно подлегнуваат на третман. Чести физиолошки прични се дијабетес, болести на бубрези, хроничен алкохолизам, склероза, атеросклероза, васкуларни болести и невролошки болести. Овие заедно опфаќаат околу 70% од причините за импотенција. Исто така, лекови кои се пијат за поедини болести може да причинат импотенција.
Како се случува ерекција? Пенисот се состои од две шупливи тела, т.н. corpora cavernosa кои се протегаат по целото тело. Овие тела се полни со сунѓерести ткива. Шупливите тела се завиткани со мембрана, т.н. tunica albuginea. Сунѓеротното ткиво содржи мазни мускули, фибротични ткива, шуплини, вени и артерии. Уретрата, која е канал за проток на урина и ејакулација, се протега до долната страна на кавернозата на corpora. Ерекцијата се стимулира со сетилна и ментална стимулација. Импулсите од мозокот и локалните нерви ги релаксираат мускулите на кавернозата на corpora, дозволувајќи им на крвта да тече и да ги пополни празни шуплини. Крв го зголемува притисокот во кавернозата на corpora, со што се зголемува пенисот. Tunica albuginea овозможува задржување на крв во кавернозата на corpora, која ја одржува ерекцијата. Ерекцијата завршува кога скршнуваат мускулите на пенисот (затегнете), со што се спречува протокот на крв и се отвораат излезните канали.
Извор: Кајгана
