Луѓето се раѓаат слободни, но некои не знаат како да ја задржат таа слобода. Тие се плашат да живеат како што сакаат. Тие живеат според други правила, ги исполнуваат другите системи на вредност и го губат својот идентитет. Живеат туѓ живот. Сив, без радост, без ризик, без конфликт.
Војната е почеток и крај на сите нешта. Се бориме во себе, се бориме за други. Ако проблемот се игнорира или се избегнува, тој останува таму. Важно е да си свој, но пред сè да ги разберете и другите луѓе. Емпатијата од ден на ден станува се повеќе тренди во денешното општество. Луѓето работат според принципот: „Ако не го направиш она што го сакам, не правиш добро!“ Понекогаш како да го немаме времето ни за љубовта.
Вистинската слобода ќе ја стекнете кога ќе се откажете од лицемерието на религиозност, суптилна критика и нетолеранција, кога дофатот на вашиот ум ја прифаќа разновидноста на секој поединец, чувствуваш љубов кога ќе престанеш да мразиш. Целта на животот е кога ќе се создаде. Искрена среќа е кога ќе ја споделите со сите.
Сакаме љубов, а не војна!
Потребно е рамнотежа помеѓу доброто и лошото однесување. Премногу добри луѓе честопати се експлоатираат од други, но тоа не значи дека треба да одат во крајност и да се однесуваат на ист начин, односно и тие да ги експлоатираат другите.
Целта да се биде задоволен со себе, а потоа и со другите е труд, а тоа е борба секој ден од нашиот живот.
Значи, промена на статус кво кога не сте задоволни.
Среќата ги следи храбрите!
