Во последниве денови, научниците од Универзитетот во Лондон, со помош на генијална комбинација на виртуелна реалност и создавање слики во мозокот, истражуваа зошто некои луѓе се подобро ориентирани во просторот и зошто некои секогаш мораат да прашуваат за насока каде треба да одат. Тие пронајдоа сигнал во човечкиот мозок кој ни овозможува подобра просторна ориентација.
Претходните студии покажаа дека цицачите, како лилјаците, имаат неврони наречени „рутирачки станици“, а учесниците на тестот вклучуваат лондонски таксисти кои генерално работат со GPRS.
„Со години се мислеше дека постои ваков вид „станица за насочување“, но досега тоа беше чиста шпекулација“, вели Хуго Спирс, еден од коавторите на истражувањето. За да откријат кој дел од мозокот е вклучен, експертите работеле со 16 волонтери кои истражувале едноставна квадратна соба симулирана на компјутер. Секој ѕид имаше различна фотографија од околината и во секој агол имаше различен предмет.
Откако се запознале со просторот, волонтерите биле сместени во едно од виртуелните ќошиња, оделе во одредена насока, а потоа биле замолени да одат кон објект во другиот агол. Во меѓувреме, тие ја следеа нивната невролошка активност со магнетна резонанца.
„Бевме изненадени кога ја видовме силата и упорноста на мозочните сигнали од енториналниот дел, што значително влијаеше на она што луѓето го прават за време на ваквата задача“, објасни Хуго.
Енториналниот кортекс е дел од мозокот кој ви кажува во која насока да одите додека се движите кон вашата цел. Откриле дека оттука доаѓа нашето чувство за насока, а квалитетот на сигналите од овој дел од мозокот го одредува квалитетот на вашите навигациски вештини.
„Вашиот внатрешен „компас“ се прилагодува додека се движите во околината. На пример, ако свртите лево, тогаш вашиот енторинален кортекс треба да го обработи тоа за да ја промени насоката во која одите, и на крајот вашата дестинација. Ако се изгубите откако веќе сте свртете премногу пати, можно е тоа да се случи бидејќи вашиот мозок не може да го следи тој ритам и не може да одговара на правецот во кој се движите и на крајната цел“, објаснуваат авторите на истражувањето. Затоа, заклучокот е дека кај луѓето кои се помалку ориентирани во просторот, енториналниот кортекс работи многу помалку добро.
Извор:Курир.мк
