Марина Туцаковиќ ја загуби битката по сериозна болест на 67 -годишна возраст. Најпознатиот српски текстописец никогаш не се опорави откако Милош Радуловиќ, синот на Марина Туцаковиќ и Александар Фута Радуловиќ, беше пронајден мртов во семејна куќа во центарот на Белград.
Марина молчеше за оваа болна тема со години до 2018 година, кога посочи дека тоа е за неа бил најцрниот ден во животот.
„Влегов во неговата соба и го најдов она што го најдов. Милош тогаш имаше 24 години. Беше први декември. Секогаш се плашев дека нешто ќе му се случи. Вашето дете оди на екскурзија, па се плашите како ќе се врати. Секогаш имаш страв за луѓето што ги сакаш“ – рече еднаш Марина. Милош легна и никогаш повеќе не се разбуди. Кога Марина го пронашла неговото тело, тој бил веќе модар, а брзата помош можела само да констатира смрт.
„Милош едноставно не се разбуди. Тој беше здрав и прав до пладне, се’ беше нормално. Стана да пие вода, и ми рече да го разбудам после четири, за да може да оди на фризер и да се подготви за вечерното излегување во дискотека. Меѓутоа, кога влегов во собата да го разбудам, го најдов неподвижен. Прстите веќе му беа помодрени. Не знам што се случи … Не знам дали има нешто полошо од од тоа да ќе го најдете вашето дете како лежи неподвижно во кревет“ – рече тогаш Марина.
Таа додаде дека единствената песна што му ја посветила на својот син всушност била „Мишо мој“, која ја отпеа и сними Ана Николиќ.
„Ја напишав песната во најтешкиот период од мојот живот. Долго размислував кој може да ги пренесе овие силни емоции на публиката, а потоа изборот падна на Ана Николиќ“ – рече Туцаковиќ.
МИШО МОЈ
Кад ме људи виде
Знам ја да помислим
Да оно најгоре, ипак сам прошла
Добро се претварам
Све живо заварам
А свака помоќ
Добро ми дошла
Сећања сам се заледила
Ал ‘нисам бол победила
Не могу више да задржим бол
Не помаже таблет уз сав алкохол и плачем
Мишо мој
Плачем пред странцима
Још укус туге пече на мојим непцима
Не могу више да задржим бол
Ма нека сам сто пута ја слабији пол и када остарим и кад посиви све
Очи ќе ми бити од плача црвене
Надаш се, не надаш
Ал ‘не можеш да знаш
Колико корака ко од нас има
И када прође све и кад све нестане
Остају ожиљци у нама свима
Сећања сам се заледила
Ал ‘нисам бол победила
Не могу више да задржим бол
Не помаже таблет уз сав алкохол и плачем
Мишо мој
Плачем пред странцима
Још укус туге пече на мојим непцима
Не могу више да задржим бол
Ма нека сам сто пута ја слабији пол
И када остарим и кад посиви све
Очи ќе ми бити од плача црвене
Не могу више да задржим бол
Не помажу таблете уз сав алкохол и плачем
Мишо мој
Плачем пред странцима
Још укус туге пече на мојим непцима
Не могу више да задржим бол
Ма нека сам сто пута ја слабији пол
И када остарим и кад посиви све
Очи ќе ми бити од плача црвене
Фото: Зорана Јефтиќ/Инстаграм принтскрин/makitucakovic.fanpage
