Нова Година е… Секаде во светот, па и кај нас во Македонија! Нема човек кој не и се радува… Особено децата и младите. И секој би сакал да ја дочека поубаво, некаде, на некое место каде што се спојуваат мечтите со реалноста. За жал, кај нас малкумина можат да си го дозволат тоа. Меѓу нив децата на власта и нејзините олигарси. На останатите им преостанува само да ги спојат мечтите со можностите кои се никакви, се’понеизвесни, победни и посиромашни… Повеќето, дури и помалку од тоа – да останат само на мечтите, дека и за нив еден ден ќе „Дојде живот“!
Се’ помалку се оние што можат да си дозволат дочек во кафеана, кафуле, дискотека… Масата е на „забава за сиромашни“ по плоштадите, мнозинството покрај скромната семејна трпеза, а се повеќе – и без неа… Зашто само за одбраните и на прсти броените – „Дојде живот“! За останатите, животот е преживување… До следната Нова Година, која многу помалку им значи од следните парламентарни избори. Нив со многу повеќе душа ги чекаат!
И додека за мнозинството од овој народ и неговите деца предновогодишната атмосфера е сведена на тешка апатија, децата на кастата и на нејзините сватови, летаат во облаци. Што од среќа и задоволство, зашто ним животот им е бајка! Се’ им се може, па Дедо Мраз и неговата санка со елени, која нели, не вози низ снегот туку лета, посакаа да го пресретнат таму горе некаде, високо на небото. Чисто онака, за повозбудливо збогување со неверојатната „северномакедонска“ 2018-та?!
Едно илјадарче од Вицето, едно од Чифлиганец и нивните деца Ева и нејзината љубов Душко, ете ги „на седмо небо“… И тоа не било кое туку, она над Дубаи! Дома студи, има проблеми, нема новогодишна атмосфера и се’ е веќе видено… За разлика од таму некаде, каде што потопло и поудобно. И додека некој за да скрпи денар повеќе за новогодишен дочек, на глава дуби, тие во Дубаи! Парите не се проблем! За нашите деца пари нема, за нивните – пари колку сакаш… Нашите пари кај нив или нивни пари преку наш грб, со наша пот и мака… за нив не е важно! Важно е децата да се задоволни, а сватовите спокојни!
Како и не би биле кога за нив, „само небото е лимит“! Само што по тоа исто небо летаат како кукавици! Птица која го остава своето јајце во гнездото на друга птица, за да таа да се мачи со денови, да лежи над него да и го испили, завршувајќи ја нејзината работа, додека кукавицата и натаму си го живее безгрижно својот живот без обврски, продолжувајќи си ја врстата „на туѓа сметка, со туѓ труд“! Зато и има такво срамно име! Или поточно, нејзиното име е дефиниција за срам: Кукавица!
Се разбира, нивните пилиња не се виновни за тоа што, на нивните родители – едноставно, таков им е наравот! Кукавички!
