Радио Милева голема тага

„Дури и децата ми пречеа“: Снежана Ѓуришиќ проговори за борбата со тешката депресија (фото)

„Дури и децата ми пречеа“: Снежана Ѓуришиќ проговори за борбата со тешката депресија (фото)

Фолк пејачката Снежана Ѓуришиќ во една ТВ емисија се отвори за депресијата која ја снајде по ненадејната смрт на нејзиниот сопруг.

Како што рекла, почувствувала дека нешто не е во ред со неа, а по консултација со свештеник почнала да посетува психолог, што вродило со плод.

–   Јас за себе таа дијагноза во мојата глава ја немав, но видов дека нешто не е во ред, бидејќи самотијата ми одговараше. Дури и моите деца и секој што ќе остане во куќата повеќе од половина час ми пречеше. Одев на работа и брзо доаѓав дома само за да бидам сама. Гледав серии и играв игри, само за да бидам сама – вели Снежана Ѓуришиќ и додава:

Го изгубив брат ми, па сопругот, па татко ми. Загубата на мојот сопруг беше многу сурова и тоа што се помирив со немоќта што еден човек ја има… Јас сум борец и активена и вешта и завршувам се што сакам и сега, после 36 години, останав без мојот брачен другар. Имаше срцев удар. Беше само прашање, како е можно повеќе да го нема. Таа беспомошност ме доведе во депресија. Целиот мој живот падна врз мене. Една година не можев а да не плачам од спомнувањето на името на мојот сопруг. Знаев дека додека не помине, не треба да одам никаде. Потоа се слушнав со една колешка, која ја имаше истата ситуација, и таа ме упати кај свештеник. Ги земав сите тие информации и дури после еден месец ме фати тој напад и му го свртев телефонот околу 10 навечер на тогашниот монах. Имаше некој разговор што не се сеќавам. Но, интересно, по тој разговор почувствував олеснување. Имав посета и на психолог и по една година почувствував олеснување – вели пејачката.

Таа признава дека чувствувала болка во градите од тага.

– Фала му на Бога, поминав без лекови. Кога разговарав со свештеникот ми беше полесно час-два, а потоа се зголеми за подолг временски период. Се молев и зборував. Тој притисок – излези меѓу луѓето, тргни се… не ми се допаѓаше. Им се јавувам на децата, им кажувам дека ќе спијам, земам таблет и играм глупави игри. Така работев, цела ноќ и тоа траеше. Но, немав стравови. Тоа траеше година и половина. Беше подобро кога отидов  на работа и не се вратив дома веднаш.  Поминаа четири години пред да погледнам во човекот со кој живеам денес – вели Снежана.

Фото: Принтскрин/ТВ Пинк

To top