Дејан Матиќ се криел во подрумот на ресторан за време на терористичкиот напад во Виена.
Кобната вечер, пејачот излегол во градот со сопругата Јелена и пријателите, не знаејќи дека џихадистите ќе извршат напад.
Тие одлучиле да излезат да се забауваат бидејќи следниот ден на сила настапувал полициски час поради коронавирусот, но прославата се претворила во хорор.
„Бевме кај пријатле во ресторан и штом слушнавме што се дознава, се симнавме во подрум и чекаме да помине нападот“, вели Дејан Матиќ за Информер.
Тој седнал со сопругата и пријателите во еден ресторан непосредно пред да започне пукањето во градот, а еден час подоцна дознале дека Виена е под опсада.
-Нападот започна во 20 часот, а еден час подоцна дознавме што се случува. И тогаш се слушаа сирени, настана општ хаос. Паника се прошири на социјалните мрежи и тогаш еден пријател не однесе во подрумот на ресторанот. Се чувствував како да сме во скривалиште бидејќи војната започнуваше. Некои беа исплашени, но јас бев прилично смирен.
Најдраматичен момент од вечерта била кога се проширила веста дека терористите се движат кон местото каде што се наоѓал ресторанот во кој бил Матиќ.
– Слушнавме дека напаѓачите се движеле кон округот во кој сме. Тогаш еден човек, бегајќи од терористите, влета во ресторанот. Тој беше блед како крпа, вознемирен и нем. Не можеше да каже ништо. Тој беше на лице место, виде што се случува и побегна кај нас – се сеќава Дејан на застрашувачките сцени.
Тие почекале да помине опасноста, па по неколку часа го напуштиле ресторанот.
– Штом беше безбедно, јас и сопругата влеговме во такси и отидовме дома. Нашите деца беа со жена која ги чуваше. За време на нападот и се јавив и и реков да не паничи. Таа дури и не знаеше што се случува, а децата спиеја.
Матиќ вели дека животот во Виена се вратил во нормала, колку е можно поради полицискиот час, воведен поради коронавирусот. Луѓето се исплашени, но живеат нормално. Тој ги испраќа деца на училиште и во градинка.
– Мислев дека Австрија е последната земја во која ова може да се случи. Виена отсекогаш била безбеден град и сега не ми е пријатно тука. Но, сето ова го поминав индиректно. Кога имаше војна во Босна, само гледав како ќе стигнам до Дрвар. Не е важно каква е војната, што се пука … Сега беше така.
