Почина бабата на Милица Павловиќ, која беше мајка, поддршка и најголема поддршка на пејачката. Милица пред година и пол го изгубила дедото Владимир и потоа ја донела баба и Рада во Белград, за да не биде сама во Буниброд. Кога злобниот Алцхајмер почнала да и ја зема Рада, Милица ја сместила во геронтолошкиот центар каде секојдневно ја имала потребната медицинска нега.
Милица во ексклузивното интервју за Стори магазин откри дека болеста веќе ја зафатила, па во последно време Рада не ја препознава, поради што срцето и е скршено. Меѓутоа, сега ја изгуби дури и можноста да ја прегрне Рада, жената која ја одгледа.
Почина бабата на Милица Павловиќ, а пејачката се прости од неа со порака која носи солзи:
View this post on Instagram
– Еве, признавам. Срцето ми се распаѓа и крвари. Крвари, затоа што посакувам да можам да правам нешто друго… Не зависи од тебе, не зависи од мене. Тоа не е наша волја. Јас сум себичина, затоа што сакав да бидеш тука за себе, да бидеш секогаш таму, да ти ги бакнувам рацете и очите… Лесно е за некој што не те познавал, но јас ја имав привилегија да бидам твојата судбина во животот . Ти, личноста која ја имаше најчистата душа што чекореше на оваа планета … Која е најубавата баба? Мојата Рада. Целиот живот си го посветил на другите. И покрај тоа што си израснала како слуга во богата куќа во селото, живеејќи на парче леб и покрив над главата, тоа го извлекуваше само најдоброто од тебе. Која била најдобрата сопруга, мајка и баба? Мојата Рада. Некои ти згрешија, цело село знае кој, а ти им запали свеќа за здравје… Само убав збор за сите секогаш се слушаше од твоите усни, песна и никогаш не сум ја слушнала мојата Рада да каже „Можам“ ти и јас нема“. Убаво моја, сакам и јас да одам понатаму, не грижи се, но се боли… Ме боли срцето како да ми игра во грлото и горат солзи што ги бришам… Но, не грижи се, Ќе продолжам да бележам нови победи, бидејќи таа ме воспита, ме воспита и ми го посвети животот на мене да бидам добар човек и да ги сакам луѓето РАДА ПАВЛОВИЌ ОД ГОРЊИ БУНИБРОД (како што гордо кажавте до последниот ден) – пишува скршената внука и додава:
– Не ми дозволи да се налутам на никого, таа ме научи прво да им се јавам на сите, да им кажам „Добар ден“ и да земам торби од рацете кога ќе се вратам од основно училиште пешки и да ги носам кај него дома … Никогаш нема да заборавам како те викав од последниот час во средно училиште да ми подготвиш вечера, а мојата Рада е подготвена да ме чека на вратата да ме бакне и да ме гледа и слуша додека јадам се што прават нејзините магични раце. Кога ме оставија во твоите раце на само неколку месеци, Бог ме погледна. Ти ги избра моите фустани за да ја направиш внуката најубава. Можеше да ме менуваш три пати на ден, а се сеќавам на приказната за систематски како главниот доктор излезе и им рече на сите други мајки (а вие бевте моја) дека треба да се срамат што не се грижат за децата како „ова „баба. И твоето срце е полно, затоа што твојата Милица … Ние сме мојот тим за убавина, победничкиот тим. Само фраер (дедо ми, твојот Владимир) ме зезна малку затоа што те покани во прегратка, неутешна пишува Милица.
фото:Инстаграм/Милица Павловиќ/Стори.рс
