Саша Поповиќ во шокантна исповед откри засега непознати детали од неговиот приватен живот (фото)

Поповиќ  во својата исповед за „Хит“, раскажува како ја создал мегапопуларната група „Слатки Грех“, а потоа и најгледаното музичко натпреварување „Ѕвездите на  Гранд“. Тој открива како се опоравил по тешкиот банкрот и вели дека им е благодарен на родителите кои му дале се во животот.

– Младоста и детството ги поминав во портите на црквата Николаев во Нови Сад, каде што беше свештеник мојот дедо, Прото Стеван Поповиќ. Пораснав во црква, парохиска куќа. И тројцата браќа на дедо ми беа свештеници, па јас потекнувам од свештеничка фамилија. Мајката на Бранка беше домаќинка и се грижеше за мене и за сестра ми Бранка, која беше пет години постара, со која бевме многу блиски – ја започнува својата исповед Поповиќ и додава дека редовно одел во црква:

– Секој ден бев во црквата каде што служеше дедо ми. Посебно се сеќавам како за Свети Сава децата и внуците на парохискиот свештеник рецитираа песни за тој светител, а јас бев меѓу нив. Имав четири години кога првпат рецитирав, го заборавив текстот, но ме потсети дедо ми. Почнав да плачам и истрчав дома.

Саша уште од мали нозе го сакал спортот, особено фудбалот.

– До нашата куќа имаше ракометно игралиште каде играв фудбал со моите пријатели од Порта и Матица Српска, кои ги сакав! Станував во шест наутро и одев на игралиште.   Бев талентиран за фудбал, играв и во пионерите на ФК Војводина – вели Поповиќ, кој исто така сакал да игра со џамлии:

– Татко ми Константин ми носеше стаклени џамлии додека работеше во фирма во Загреб како патувачки продавач. Тој исто така беше фантастичен музичар и имаше прекрасен глас. Свиреше пијано, гитара и хармоника. Талентот го наследив од него. На убедување на неговиот татко, тој почнал да се занимава со музика.

– Тато ми ја купи првата хармоника кога бев четврто одделение во основно училиште. Ми рече дека ќе ме запише во музичко училиште, иако јас не сакам: „Може да свират и дедо ти и чичковците, мора и ти“. Тоа беше најтешкиот период во мојот живот, бидејќи повеќе немав време за фудбал. Инаку, сите чичковци и нивните синови пуштаат музика. Го имавме семејниот тамбурашки оркестар „Поповиќ“. Бевме тринаесет, сите мажи.

Иако благодарение на музиката денес е еден од најуспешните луѓе во шоубизнисот, Поповиќ во хармоника се заљубил дури во средно училиште. – Ја мразев хармониката додека не влегов во средно училиште во Нови Сад. Се срамев да им кажам на пријателите дека знам да играм! Дури кога професорката по музика го организираше хорот, ѝ открив дека сум вешт со хармоника. Следниот ден го донесов на училиште и пуштив неколку песни. Професорката ме пофали, па сите нејзини колешки ме замолија да свирам и на нивните часови. Пријателите исто така беа воодушевени. Оттогаш па натаму ја носев хармониката со мене насекаде и ја сакав! Но, веќе на 17-годишна возраст морав да изберам дали да продолжам да тренирам фудбал или да се занимавам со музика. Избрав музика.

Па, благодарение на неговата популарност, Брена и Саша пред 30 години успеаја да дојдат до познатата бугарска пророчица Баба Ванѓа.

-Имавме турнеја во Бугарија, па ги замоливме луѓето од Министерството за култура кои ја организираа да ја посетат Баба Ванѓа. Вечерта пред да ја пречекаме кај Брена, дојде една жена и ни донесе по две коцки шеќер. Таа рече да ги завитка во салфетка и да ги стави под перницата во текот на ноќта, а наутро да и ги даде на пророчицата. Така направивме. Ванѓа ги зеде двете коцки шеќер, молчеше една минута и потоа ми рече: „Не повторувам двапати, слушај“. Погоди дека имам 37 години, дека татко ми загинал во сообраќајна несреќа и дека мајка ми повеќе не пали свеќа за слава – вели Поповиќ, додавајќи дека дури го „видела“ распадот на групата:

– Таа кажа работи за кои Брена и јас мислевме дека нема шанси да се случат, имено дека „Слатки грех“ ќе се распадне! Таа ми рече дека во 1947 или 1948 година ќе станам одличен режисер и ќе ја имам целата естрада под моите нозе. Ја прашав и кога ќе се мажам, затоа што ќе се омажам штом ќе се вратам од турнејата. Таа рече дека нема да се омажам најмалку во следните шест години. Ме интересираше и колку ќе живеам. „Ќе умреш на 86 години, нема да те убијат, ниту ќе те повредат од какво било оружје. Ќе заспиеш и нема да се разбудиш“, јасно се сеќавам на нејзините зборови. Поранешниот директор на „Гранда“ вели дека таа му погодила се!

Фото: Принтскрин/Весна Лалиќ/Ата Имаџес