Познатиот кантавтор Ѓорѓе Балашевиќ почина денес, петок 19 февруари 2021 година, на 67-годишна возраст од комликациите како последици на вирусот Ковид 19. Балашевиќ беше примен на Инфективната клиника во Нови Сад пред три дена, каде се лекуваше од пневмонија. Пред неколку дена, извор близок до семејството откри дека кантавторот се чувствува добро и дека се шегувал со лекарите, сепак, според последните информации, славниот „панонски морнар“ починал на Клиниката за инфективни болести во Нови Сад.
Балашевиќ е роден на 11 мај 1953 година во Нови Сад. Во 1977 година, тој се приклучува на акустичната група „Жетва“ со која, истата година, ја снима хит-песната „У раздељак те љубим“ и го постигнува својот прв голем успех. Синглот беше продаден во повеќе од 180.000 примероци, што беше голем успех за југословенските стандарди. На почетокот на 1982 година ја започна својата соло кариера со албумот „Пуб“, со кој забележа значителен успех. Во ТВ серијата „Поп Спиро и поп Ќиро“, тој толкува значајна улога на берберот Шаца.
Следната година Белградскиот „Сава центар“ ќе биде преполн за прв пат на неговиот концерт. Следува запис што се вика „Целовечерно дете“ снимен во 1983 година. Мелодијата на насловната песна, која е снимена и на англиски јазик, е инспирирана од фолклорот во Мексико. Во април 1985 година го сними исклучително забележливиот албум 003, на кој се истакна песната „Словенска“. Овој запис беше продуциран како и претходниот од Јосип Бочек. Следната 1984 година, во соработка со ТВ Нови Сад, тој сними ТВ-филм со исто име „Целовечерен the Kid“. Со следниот албум „Бездна“, Балашевиќ формира тим што ќе биде негова редовна студиска и концертна поддршка во иднина. За продукцијата на плочата е задолжен Ѓорѓе Петровиќ, аранжманите се доверени на клавијатуристот Александар Дујин. Балашевиќ нагласува дека најплодниот период од неговата работа започнува со овој албум. Следниот албум „Панта реи“ е проследен со исклучително лоши критики, кои се совпаѓаат со тешкиот период низ кој помина новосадскиот кантавтор во неговиот приватен живот. Сепак, на овој албум се издвојува една од најубавите балади на Балашевиќ „Еднаш…“.
Следниот албум „Тројца повоени пријатели“, кој доби поднаслов „Музика од истоимениот роман“ и кој Балашевиќ го сними во 1989 година, го следи заплетот на истоимениот роман и бележи голем успех. На споменатиот албум, кој доби добри критики, и помина многу добро кај публиката, се наоѓа една од најубавите балади што Балашевиќ ја снимил – „Д мол“. Во времето кога започна војната на просторите на бившата СФРЈ во 1991 година, излезе албумот „Марим ја…“. Овој албум е запаметен по исклучително добрите текстови, носталгични ноти, песни како „Неверник“, „Див бадем“, „Рингишпил“…
Истата есен, Балашевиќ ја имаше својата колумна во Радио-ТВ Ревија. Во оваа колумна, додека беснееше војната во областа на поранешна СФРЈ, Балашевиќ прави многу остри и критички осврти на сите актуелни, претежно политички настани во земјата. Воените години ги минува далеку од јавноста, избегнувајќи мобилизација. Кон крајот на 1993 година, тој ќе го сними албумот „Еден од тие животи“, а албумот беше издаден за време на тешка економска криза, па песните беа инспирирани од воените трагедии. Во тие години, концертите на Балашевиќ станаа првото јавно чистилиште, бидејќи тој имаше многу остри критики на сметка на тогашната влада, со јасни опозициски ставови.
По малку подолга пауза во 1996 година, тој издаде албум наречен „Конечно“. Новите песни се снимаа главно на акустични инструменти со учество на гудачите на Свети Ѓорѓе. Инструментите што се користат се фагот, обоа, труба и виолина, кои верно ја будат атмосферата на стиховите на Балашевиќ. Вториот роман го објави во 1997 година. И во него, Балашевиќ го следи својот претпоследен албум – „Еден од тие животи“. Романот постигнува исклучително добри критики.
И во 2000 година, Балашевиќ издаде политички албум со наслов „Декадата зад нас – Деведесеттите“. На тој албум, тој дава јавна осуда за едно изгубено време, за една генерација, наместо носталгичните и љубовни песни на кои е навикната неговата публика, на овој албум остана песната „Да се живее слободно“, која воедно е и химна на 5-ти октомври во која свое активно учество имаше и Балашевиќ. Љубовните песни што недостасуваа од претходниот албум беа целосно компензирани на крајот на 2001 година, кога беше снимен албумот „Дневникот на старото момче“, кој тој го посвети на својата сопруга Оливера. Имено, секоја од 12-те песни на албумот носи име на едно женско име, а комбинацијата на почетните букви од тие имиња го дава вистинското значење на овој албум „Оља е најдобра“. Во 2004 година, тој сними исклучително добар албум наречен по името на неговата прва група „Рани мраз“. Групата „Апсолутно романтично“ има забележително учество во овој албум.
Балашевиќ зад себе ги остави сопругата Оливера, ќерките Јована и Јелена и синот Алекс.
Извор:Курир.рс
Фото: Драгана Удовичиќ/ Инстаграм принтскрин
