Фолк ѕвездата Светлана Цеца Ражнатовиќ ја отвори својата душа за прв пат и зборуваше за најтешкото време во нејзиниот живот. Таа откри како го помина својот живот во затвор во 2003 година, кога во акцијата “Сабја” беше уапсена за држење на големи количества оружје без дозвола и проневера на пари во ФК Обилиќ. Таа вели дека не би му го посакала ова искуство ни на непријателот, а во 2003 година останала во најсилната лоша меморија.
– По притворањето во 2003 година, доживеав огромна деперсонализација на личноста. Доживеав неправда. Не би го сакала ова на никого во мојот живот, ниту на најголемиот непријател. Сакам непријателите да ја надминат омразата кон мене и да се најдат себе си и нивниот мир. По носењето на белегзија со локатор, исто така, преживеав огромни непријатности и навреди. Фељтон за мене! И никој не ја знае вистината освен семејството и вистинските пријатели, што се случуваше, зошто го прифатив куќен притвор. Можеби еден ден ќе ви кажам како сум и како го прифатив локаторот и она што морав да го направам. Можеби ќе напишам книга, но сакам да зачувам нешто и за себе “, вели Цеца и откри колку тоа искуство ја променило.
– Секогаш сакам да кажам: “Не суди му на човекот, не ги носиш неговите чевли, не знаеш како му е!” Преку искуството што го доживеав, можеби имав ставови и осудував луѓе. Животот знаеше дека ме одрекува, сите ние сме човечки суштества и можеме да направиме грешка. Општо земено, по сите животни искуства, јас повеќе не судам на некој додека не ја знам личноста. Јас не носам суд, ниту пак коментирам за некој друг. Животот ве тера да размислувате поинаку. Имате различни животински параметри и гледате поинаку од животот. Се што знам е животните проблеми и ударите што ги добив од луѓето, но од болката која ја доживеав не ги мразам луѓето. Ги сакам, сакам да се дружам и јас сум весела личност по природа. Јас го носам духот на детето и сум полна со животна енергија. Мислам дека можам да направам многу како уметник и ќе кажам уште еднаш, животот е многу непредвидлив и патиштата кои ги одбираме – објаснува пејачката.
View this post on Instagram
Цеца вели дека деновите во затвор успеала да ги надмине, бидејќи е силна жена, но лузни сепак останале.
– Мојата песна вели: “Жив се човек на се навикне”. И се навикнува, тоа се такви околности. Човек не знае колку е силен кога не добива некои работи во својот живот. Тој не е свесен колку може да издржи додека не се случи некоја несреќа. Човек може да биде посилен од најсилното животно. Се сметам за силна жена, сега малку ќе се пошегувам, мојот грб е полн со ножеви. Од оние кои те гледаат од грб. Повторно, тоа е животот – вели Цеца.
Во тој период најтешко и било не можела да биде со ќерката Анастасија за нејзиниот петти роденден, на што и денес нејзината ќерка се сеќава и додава дека била ограничена на минимум кога е во прашање движењето во куќата со локатор на ногата.
– Тоа треба да биде предноста притворот, дека ги имате сите можности за домашните ресурси, т.е. целиот свој имот. Јас не ги имав оние привилегии што сите други ги имаа, морав да бидам исклучиво во дневната соба и во вертикала до мојата спална соба. Знам дека Марко Мишковиќ и мојот пријател Ѓурашковиќ беа во иста состојба,но, можеа секаде да се движат во нивната куќа. Тие дури можеа да играат фудбал во дворот, а јас бев осудена само во дневната соба и во спалната соба. Не ми беше дозволено да одам низ целата куќа, што е правно незамисливо. Јас не можев да пречекам некој на врата, а имав две бебиња во куќата. Со закон следува дека може да одите два часа во градот, немав ништо. Ако одам малку подалеку од пропишаниот пат, некој веднаш повикува. Тие велат: “Го нарушувате радиусот на движење”. Тие се изживуваа! Седев осум месеци на табуретка и перници “, рече Цеца.
