Нада Топчагиќ е родена во Таревци кај Модрича во Босна и Херцеговина, каде што ја поминала младоста со семејството, а за тоа многу често зборувала додека се присетувала на своето детство.
Куќата во која пораснала е срушена и сега на тој имот има само куќа која сестрата на пејачката Алмаса почнала да ја гради пред војната, но не била завршена. Денеска во него живеат подалечните роднини на Нада, кои не сакаа да разговараат . Според Нахдет Сулејман Салк, жител на Таревац, тие се горди на својата позната сограѓанка, но и замеруваат само што долго време не ги посетила.
– Нада ја запознав во 2008 година, кога нејзината мајка беше во болница. Имав продавница во центарот, каде таа редовно доаѓаше да ги купи потребните намирници. Морам да ја обвинам што не посветува повеќе време и грижа на мајка си, а таа толку многу пееше. Како млада го напуштила ова место, со полн стомак заминала во Србија. Го познавав и нејзиниот татко Реја, тој беше убав и тивок човек. Својот талент за пеење го покажала во средно училиште, а го наследила од семејството на нејзиниот татко. Нада имаше една голема љубов овде, нејзината прва љубов беше од тука, братучед ми. Кога таа решила да се занимава со забава, тој не ја поддржал, па раскинале. Кога слушна дека се жени, дојде во Модрича, беше тука пијана и разочарана – изјавил Салко. Потоа раскажал дека мајката на Нада, Хамида, живеела во приколка до нејзината смрт.
– Секако, самецот во никој случај не е добар, сигурно не и се допадна ниту на нивната мајка. Алмаса, сестрата на Нада, почнала да ја гради куќата уште пред војната, која сè уште не е завршена. Живее во Германија, тука дојде на неколку дена со приколка, има уште две куќи во Зеница. Нивната мајка Хамида ги поминала последните денови овде на плацот во приколка, каде живеела со години пред нејзината смрт.
Нахдет вели дека постои можност Нада да не дојде во родниот град бидејќи се плаши од реакциите на мештаните со оглед на тоа што за време на војната наводно отворено застанала на страната на Србија.
– Мислам дека има некој страв поради војната и се што се случи во 1992 година, беше со војската околу Вуковар, оргијал. Имаме поплака кога го зеде и го стави на глава, па можеби тоа ја прави да се плаши. Простивме многу работи и гревови, човечко е да простуваме и да грешиме, Надежта е наша, би ја преболеле. Можеби била принудена да го прави тоа што го правела за време на војната. Родена е муслиманка, од татко и мајка муслиманка, не знам дали нејзините родители ја обвинувале за тоа, бидејќи тогаш живееле во Осиек и ја делеле судбината со претежно православното население. Веројатно презеле многу од нивната култура, немам ништо против тоа – заклучил соговорникот.
Фото: Принтскрин/Приватна архива/Дамир Дервишагиќ/Ртс/NEMANJA NIKOLIĆ
