Популарниот актер Милан Мариќ не сака да зборува за својот приватен живот, но сега призна дека со години посетува психотерапевт бидејќи сака да укаже на важноста на овој вид терапија. Во емисијата на Славица Ѓукиќ Дејановиќ со својата исповед , Мариќ зборуваше за своето детство и за причините поради кои се обратил на психолог.
Милан и стана познат на телевизиската публика по серијата „Немањичи“, за целосно да ја освои истата публика во серијата „Државен службеник“, неговата улога во филмот „Тома“ во кој го толкува ликот на Тома Здравковиќ е исто така многу забележлив. Тој всушност почнал да игра театарски улоги уште од градинка, а тоа продолжило во училиште, а потоа и во бегството од часови кога одел во театар, што во неговите тинејџерски години било прибежиште и место каде што се чувствувал добро. И Милан како мал го сакал спортот, во еден момент, како што самиот изјавил, жонглирал меѓу три спорта, а очекувањата биле дека ќе тргне по тој пат, но како професор и доктор во емисијата „На терапија со Славица Ѓукиќ Дејановиќ“, рече, дојде и до можеби судбоносната повреда што го определи и да дејствува.
– Мислев дека ќе се занимавам со спорт, затоа што некако целата моја средина во семејството всушност беше повеќе наклонета кон спортот отколку кон театарот, уметноста. Некако тоа беше логичен избор, заедно со тие задолжителни училишни активности, се разви љубовта кон спортот како воннаставна активност, хоби. Фудбалот ми беше прва љубов, сакав да пробам и одбојка, па останав во одбојка, па пливање, па останав во пливање и потоа жонглирав со тие три спорта истовремено, но некаде во сето тоа, се случи глумата уште во основното училиште. Мајка ми сака да зборува за тоа како го започнав, и тоа е всушност вистина.Одлучивме да направиме актерска школа во нашето училиште и така почна со нашите наставници – низ смеа раскажал Милан Мариќ. потсетувајќи се на тој настан од неговото детство.
-Тоа ми беше страшно интересно, таму веќе почнав, не можам да кажам дека се повредував затоа што воопшто не размислував да глумам на тој начин, немав никој во мојата околина со кој би можел да зборувам за глумата на тој начин, некој што можел да ми ги отвори хоризонтите на поинаков начин, идејата за глума воопшто. Нешто ме привлече. Токму на терапијата кога се вратив назад и размислував што било пресудно има ли некој момент кога се одлучив да се занимавам со глума, тоа како такво не постои, сега го решив тоа.
– Театарот беше навистина бегство за мене во тој пубертетски момент од мојот живот и место каде што се чувствував исполнето и каде што ми беа сите сетила и тој хормонален дисбаланс што ни се случува на сите кога поминуваме низ пубертетот и тој физички и психолошки и емоционална нерамнотежа некако беше логично таму да се чувствувам добро – рекол Милан.
Популарниот актер не крие дека сега веќе долги години посетува психотерапевт.
– Кога се обидувам да ја објаснам терапијата, придобивките се повеќекратни. Тоа не се случува брзо, но таквата работа на себе резултира со подобрување на животниот стандард, но во искуството со себе. Тоа е нешто што е бесценето и што не може да го купи ниту професионалниот, ниту емотивниот успех. Не е редок случај, а потоа, како парадокс на сето ова, луѓето најмногу молчат, добро им оди на работа, имаат успешна емотивна врска, се е во ред со членовите на семејството, а не се чувствуваат добро, а потоа, од некое чувство на срам и срам, каде можам да кажам дека не сум добар кога имам ова и ова . Тоа е опасна стапица. Оваа работа не е брза, не е варијанта каде еднаш ќе дојдеш, ќе купиш терапија, ќе пиеш и толку, ти си друг човек. Многу брзо ги чувствувате придобивките од тоа, многу брзо се случува да сакате повторно да се вратите – вели Милан, кој смета дека ретко се зборува за менталното здравје.
– Чувствувам морална и етичка должност дека како некој што поминал низ фаза на терапија и го почувствувал она што го чувствува, ги почувствував промените и се погледнав себеси од друг агол си ги простив грешките и се разбрав себеси во некои постапки и делумно ја направив мојата животот полесен – вели актерот.
Фото: Принтскрин/ Инстгарам/ Ата Имаџес
