проштален – Вистина.мк https://arhiva.vistina.com.mk Се друго е... Mon, 07 Dec 2020 10:19:42 +0000 mk-MK hourly 1 https://wordpress.org/?v=6.6.1 https://arhiva.vistina.com.mk/wp-content/uploads/2018/06/cropped-Vistina_favicon-32x32.png проштален – Вистина.мк https://arhiva.vistina.com.mk 32 32 Од прошталниот пост за Џеј на новинарката и писателка Мирјана Бобиќ – Мојсиловиќ нема кого не му потекоа солзи: „Ги спои јадрото на градот и периферијата, шампањското и ракијата, да се има и да се нема…“ https://arhiva.vistina.com.mk/od-proshtalniot-post-za-dzej-na-novinarkata-i-pisatelka-mirjana-bobikj-mojsilovikj-nema-kogo-ne-mu-potekoa-solzi-gi-spoi-jadroto-na-gradot-i-periferijata-rakijata-i-shampanjskoto-da-se-ima-i-da-se-nem/ Mon, 07 Dec 2020 10:18:09 +0000 https://vistina.com.mk/?p=179838

Познатата српска новинарка, ТВ водителка, писателка и сликарка Мирјана Бобиќ Мојсиловиќ по страшно тажната вест за смртта на големиот Џеј Рамадановски, на Фејсбук сподели проштален пост од кој нема кого не му потекоа солзи. „Излегов од семејниот ручек во неделата, на улица, веќе се стемнуваше, дуваше страшна Кошава, што ми ја турна качулката од глава и ги исуши солзите што одеднаш неконтролирано почнаа да течат по моето лице,  како некој да го притискаше натопениот сунѓер на моето срце, па тој пушти се.  Улиците беа празни, само лисјата и јас и тој ветер, на кој тивко си ја пеев песната на Џеј „Недеља“ и размислував за тој мал голем живот. За него кој лебдеше над Белград попладнево, можев да го слушнам неговиот глас и неговата смеа и помислив на нашиот милионер од калта, на просторијата во Дорќол од која учителката го однесе на училиште, тој мал кибритчија, неколку години помлад од нас, кој беше дел од нашиот живот, растејќи во Првата белградска гимназија, и размислував за таа судбина... И како ја надрасна и како подоцна беше поголем од животот, и како замина во недела, како во песната, оставајќи ни некое неискажливо чудо и меланхолија. И тогаш сфатив дека не плачам само заради заминувањето на последниот шмекер од Дорќол, туку дека моите тивки солзи на таа Кошава беа ненадејна длабока тага за нашата младост, за смеата и хуморот во дорќолските кафулиња, или покрај базенот крај реката,  на  децата кои се кикотеа во трамваите, на момчињата што ги гланцаа своите италијански чевли со ист жар со кој подоцна ги полираа своите први голфови... Тоа беше длабок писок за сите оние моменти за кои не дозволуваше да заборавиме и да зборуваме, за сите оние „соби со поглед кон тебе“, за сите оние „љубовни сонца“. Ја пуштив неговата последна песна. ... „Ќе платам, само заплачи, вечерва да поверувам дека барем една што шета по оваа земја, плаче за мене“. И помислив, како Џеј промени толку многу неша. Тој го спо јадрото на градот и предградието, ракијата и шампањското, малите и големите, смешното и тажното, да се има и да се нема... и беше родоначелник на новиот сензибилитет - ако не беше тој, на ниту еден од овие новокомпонирани јапи фраери никогаш не би им паднало на памет дека е добро, па дури и само во кафеана, да сакаш, да страдаш и да прашаш:  „Каде да одам сега, моја розо?“ И  Џеј не направи и нас девојките некако посебни. Ние бевме тие рози, девојки, сакани, тие мали сонца. Пееше за нас, за тоа како порано беше и за тоа како, можеби, зад некој кариран чаршав, може повторно да биде исто, романтично, блескаво и неутешно. Размислував како тој нè направи подобри луѓе без да има поим за тоа... И тогаш се насмевнав“.]]>

Познатата српска новинарка, ТВ водителка, писателка и сликарка Мирјана Бобиќ Мојсиловиќ по страшно тажната вест за смртта на големиот Џеј Рамадановски, на Фејсбук сподели проштален пост од кој нема кого не му потекоа солзи. „Излегов од семејниот ручек во неделата, на улица, веќе се стемнуваше, дуваше страшна Кошава, што ми ја турна качулката од глава и ги исуши солзите што одеднаш неконтролирано почнаа да течат по моето лице,  како некој да го притискаше натопениот сунѓер на моето срце, па тој пушти се.  Улиците беа празни, само лисјата и јас и тој ветер, на кој тивко си ја пеев песната на Џеј „Недеља“ и размислував за тој мал голем живот. За него кој лебдеше над Белград попладнево, можев да го слушнам неговиот глас и неговата смеа и помислив на нашиот милионер од калта, на просторијата во Дорќол од која учителката го однесе на училиште, тој мал кибритчија, неколку години помлад од нас, кој беше дел од нашиот живот, растејќи во Првата белградска гимназија, и размислував за таа судбина... И како ја надрасна и како подоцна беше поголем од животот, и како замина во недела, како во песната, оставајќи ни некое неискажливо чудо и меланхолија. И тогаш сфатив дека не плачам само заради заминувањето на последниот шмекер од Дорќол, туку дека моите тивки солзи на таа Кошава беа ненадејна длабока тага за нашата младост, за смеата и хуморот во дорќолските кафулиња, или покрај базенот крај реката,  на  децата кои се кикотеа во трамваите, на момчињата што ги гланцаа своите италијански чевли со ист жар со кој подоцна ги полираа своите први голфови... Тоа беше длабок писок за сите оние моменти за кои не дозволуваше да заборавиме и да зборуваме, за сите оние „соби со поглед кон тебе“, за сите оние „љубовни сонца“. Ја пуштив неговата последна песна. ... „Ќе платам, само заплачи, вечерва да поверувам дека барем една што шета по оваа земја, плаче за мене“. И помислив, како Џеј промени толку многу неша. Тој го спо јадрото на градот и предградието, ракијата и шампањското, малите и големите, смешното и тажното, да се има и да се нема... и беше родоначелник на новиот сензибилитет - ако не беше тој, на ниту еден од овие новокомпонирани јапи фраери никогаш не би им паднало на памет дека е добро, па дури и само во кафеана, да сакаш, да страдаш и да прашаш:  „Каде да одам сега, моја розо?“ И  Џеј не направи и нас девојките некако посебни. Ние бевме тие рози, девојки, сакани, тие мали сонца. Пееше за нас, за тоа како порано беше и за тоа како, можеби, зад некој кариран чаршав, може повторно да биде исто, романтично, блескаво и неутешно. Размислував како тој нè направи подобри луѓе без да има поим за тоа... И тогаш се насмевнав“.]]>
Мишо Ковач на проштален концерт во Скопје https://arhiva.vistina.com.mk/misho-kovach-na-proshtalen-koncert-vo-skopje/ Tue, 12 Dec 2017 11:18:28 +0000 http://vistina.mk/?p=6381

По долги 20 години македонската публика конечно добива можност да ужива во песните на легендарниот хрватски пејач Мишо Ковач. Како што најавуваат организаторите на скопскиот концерт на 17-ти февруари 2018-та во Скопје, во ВИП Арената “Борис Трајковски” ќе се случува вистински концертен спектакл. Во месецот на виното и љубовта домашната публика за последен пат во Скопје, во живо ќе може да ги слушне омилените: “Ти си песма моје душе”, “Остала си увјек иста”, “Један дан живота”, “Aко ме оставиш”… Името и песните на хрватската музичка неповторлива ѕвезда кај нас им се познати на многу генерации и токму затоа присуството на неговиот последен концерт за музичко збогување со публиката во нашата земја треба да биде задолжително за сите љубители на неговите песни, односно фанови на единствениот Мишо Ковач. Билетите за мега спектаклот ќе бидат пуштени во продажба од среда (13.12.2017) преку продажната мрежа на kupikartizase.com, Пола Југотон, Југотон и Розе Веро 2.
]]>

По долги 20 години македонската публика конечно добива можност да ужива во песните на легендарниот хрватски пејач Мишо Ковач. Како што најавуваат организаторите на скопскиот концерт на 17-ти февруари 2018-та во Скопје, во ВИП Арената “Борис Трајковски” ќе се случува вистински концертен спектакл. Во месецот на виното и љубовта домашната публика за последен пат во Скопје, во живо ќе може да ги слушне омилените: “Ти си песма моје душе”, “Остала си увјек иста”, “Један дан живота”, “Aко ме оставиш”… Името и песните на хрватската музичка неповторлива ѕвезда кај нас им се познати на многу генерации и токму затоа присуството на неговиот последен концерт за музичко збогување со публиката во нашата земја треба да биде задолжително за сите љубители на неговите песни, односно фанови на единствениот Мишо Ковач. Билетите за мега спектаклот ќе бидат пуштени во продажба од среда (13.12.2017) преку продажната мрежа на kupikartizase.com, Пола Југотон, Југотон и Розе Веро 2.
]]>