основач – Вистина.мк

Почина Енди Флечер еден од основачите на „Depeche Mode“

Антонио Димитриевски — Fri, 27 May 2022 09:50:22 +0000

Почина Енди Флечер (60), англиски клавијатурист и еден од основачите на групата „Depeche Mode“. Музичарот, наречен „Флеч“, го основа бендот во Басилдон, Есекс, во 1980 година. Depeche Mode продадоа повеќе од 100 милиони плочи ширум светот и имаа успех на меѓународните топ листи со своите песни, вклучувајќи ги Personal Jesus и Just Can't Get Enough. Другарите од бендот на Флечер ја споделија веста за неговата смрт на Твитер во четвртокот навечер и напишаа: „Шокирани сме и исполнети со огромна тага поради прераното смрт на нашиот драг пријател, член на семејството и колега од бендот. „Флеч имаше вистинско златно срце и секогаш беше тука кога ви требаше поддршка, жив разговор, добра смеа или ладна половина литар. „Нашите срца се со неговото семејство и ве молиме да ги задржите во вашите мисли и да ја почитувате нивната приватност во ова тешко време. Сè уште не е објавена причината за смртта на Флечер. Тој е роден во Нотингем и се преселил во Басилдон како младо момче, каде што го формирал бендот кој ќе стане познат како Депеш Мод со Мартин Гор и Винс Кларк. Додека Кларк си замина во раните 1980-ти, Флечер остана со групата во текот на нејзината четиридецениска историја, од нејзиниот деби албум Speak и Spell до Spirit од 2017 година. Во овој период, два од неговите албуми го достигнаа првото место на топ листите - Songs of Faith and Devotion во 1993 година и Ultra во 1997 година. Депеш мод беа примени во Рокенрол куќата на славните пред две години. Флечер зад себе остави сопруга Грејн со која беше во брак речиси 30 години и две деца Меган и Џо.

Почина Предраг Пеѓа Вранешевиќ, основачот на групата „Лабораторија звука“

Антонио Димитриевски — Mon, 07 Feb 2022 09:41:22 +0000

Великанот на новосадската музичка сцена Предраг Пеѓа Вранешевиќ почина вчера, 06 февруари 2022 година во Нови Сад, на 76-годишна возраст, потврди семејството. По долго и тешко боледување почина Предраг Пеѓа Врашевиќ, познат по групата „Лабораторија на звукот“, која ја основа со неговиот брат Младен. Тој е запаметен како еден од најкреативните личности на модерната новосадска културна сцена, која се формираше во текот на шеесеттите и седумдесеттите години, инспирирана од подеднакво популарна музика од неговото време и авангардната уметност. Неговиот обемен опус вклучува иновативна рок, филмска и театарска музика, како и сценски дела. Роден е во Нови Сад на 27 мај 1946 година. Првпат се појави во јавноста во текот на 1960-тите како член на раниот белградски рокенрол бенд „The Best Nothing“, но на пошироката јавност и беше познат пред се како еден од основачите на популарниот бенд „Лабораторија на звукот“, заедно со неговите брат Младен. Неговата богата кариера вклучува и концептуална уметност, поврзана со Младинскиот форум во Нови Сад, каде што заедно со Мирослав Мандиќ во раните 70-ти години беше уредник на филмската програма. Оттука и инспирацијата за концептуалниот пристап во работата на „Лабораторија...“, која беше духовито и неконвенционално освежување во југословенската забавна музика. Заедно со неговиот брат Младен соработува со некои од најхрабрите режисери од нашите простори - Карп Аќимовиќ -Годин и Желимир Жилник, како и со Драган Кресоја. Работеше на музика за успешни и наградувани филмови: „Сплав медуза“, „Октоберфест“, „Овој пат“, „Полна месечина над Белград“, „Оригинал фалсификат“, „Крај на војната“ и „Вештачки рај“, кој е последниот филм од Југославија прикажан на Канскиот филмски фестивал. Публиката ја памети и музиката за популарните ТВ серии „Полетарац“, „Форе и фазони“, „Варошарије“, „Приче из Непричаве“. Со режисерот Желимир Жилник, Пеѓа беше коавтор на „Операта Гастарбајтер“ на Српскиот народен театар, која со голем успех се изведуваше неколку сезони. Пишуваше музика и за театар, соработувајќи со други режисери како Дејан Мијач, Димитрије Ѓурковиќ, Вид Огњеновиќ, Паоло Маѓели и Душко Јовановиќ, за претстави како: „Смртта на трговецот“, „Бура“, „Сместување“, „ Бесилка“ и други, кои беа изведени во Народниот театар во Белград и Сараево, Белградскиот драмски театар, театарот „Душко Радовиќ“ и сите поголеми театри во Југославија. Браќата Вранешевиќ привлекоа големо внимание кај публиката и медиумите во 1984 година во Лондон, настапувајќи пет вечери по ред во престижниот Институт за современа уметност (ИЦА) со музичко-текстуално-визуелен перформанс насловен „Јавање на коњот на Свети Марко “. За нивната уметничка работа и придонес, тие беа наградени со „Бронзениот змеј“ во Краков и златни медали и награди за животно дело на фестивалот за документарен и краток игран филм во Белград, кој Пеѓа го освои во 2007 година. Пеѓа Вранешевиќ дипломирал на Архитектонскиот факултет во Белград во 1972 година. До 1981 година работи во новосадскиот „Урбис“ (еден од најважните професионални зафати беше урбанистичко-просторното решение на Нови Насеље). Потоа станува слободен уметник, а во 1990 година се вработува како музички уредник во Радио Телевизија Нови Сад. До неодамна беше музички активен, правејќи нова музика за лично задоволство и објавувајќи на Youtube. Како што рече во едно интервју: „Јас ја застапувам тезата дека животот на една личност е трагедија сам по себе - главниот лик секогаш умира на крајот“.

Се огласи Стојан Троицки – легендарниот долгогодишен директор и основач на „Макфест“: „Не бев ни протоколарно повикан на „Макфест 2019“, а камо ли да помогнам“

Антонио Димитриевски — Sat, 19 Oct 2019 09:04:05 +0000

По дузината реакции околу квалитетот на композициите и сите гласини и искажани незадоволства за наводни неправилности и местења на годинешниов „Макфест 2019“ што почнаа да се шират во јавноста, а завршија на социјалните мрежи и во медиумите, се огласи и еден од основачите и долгогодишен директор на штипскиот фестивал, легендарниот Стојан Троицки. Неговото име најпрвин го спомнаа и повикаа дел од некогашните учесници и музички новинари со своите написи од типот: „Да му помогнеме на Макфест“ или „Троицки, врати се...“, алудирајќи дека во негово време „Макфест“ бил со години фестивал за респект и достоен за почит со сите свои предности и маани, ситни и крупни аномалии, за разлика од сега, кога квалитетот на песните е далеку од тоа што бил некогаш, а поединци се колнат дека наводно годинава со свои очи гледале како се местат наградите. https://arhiva.vistina.com.mk/radio-mileva/drugoto-lice-na-festivalite-sonja-aleksoska-nedelkovska-pobara-da-mu-pomogneme-na-makfest/ Поттикнат од овие изјави и написи се јави лично тој - Стојан Троицки, јавно огласувајќи се преку својот Фејсбук профил на социјалните мрежи. Бившиот долгогодишен директор на фестивалот и се обрати на јавноста со свои сеќавања и примери, за тоа како некогаш се справувале со неправилностите на другите реномирани фестивали, каде и како завршувале „местачите“, што слушнал и прочитал за сегашниов „Макфест“ и каков е односот на локалната самоуправа која го финансира и организира фестивалот, кон легендарниот директор и негов основач. Еве што напиша Стојан Троицки во своето јавно обраќање на Фејсбук: „Вчера, некаде околу 21.30 часот на Канал 5 телевизија, во емисијата Бекстјџ беа изречени многу остри критики и обвинувања на адреса на штотуку завршениот Макфест. Двајца млади луѓе директно во камера пренесоа нивни импресии за лошата организација и фрлија сомнеж за некакви можеби коруптивни активности. Како штипјанец и долгогодишен креатор на овој фестивал не можам да останам рамнодушен, па одлучив да споделам неколку информации. Во далечната 1989 година бев на Фестивалот 'Ваш шлагер сезоне' во Сараево. Овде присуствуваа скоро сите директори на тогашните најдобри југословенски фестивали. Бевме гости на Никша Дабовиќ, директор на фестивалот. Победи Сенад из Босне. Но, утредена кога се спремавме да отпатуваме, разбравме дека истиот е уапсен, односно притвроен заради местење-лажирање на Фестивалот. Толку. Вчерашното сведочење на младите учесници ме потсети на таа епизода од Сараево. И овде толку. Не занам кој го контролира штипскиот фестивал и дали некој се грижи за него или тој служи за саморекламирање на нашите локалци. А некогаш Макфест беше меѓунаронда манифестација. Прочитав многу лоши информации за состојбите со него иако веќе со години, лека полека се разградува сето она што го сработивме со голем број соработници. И замислете парадокс. Јас се' уште сум жив и здрав, тука на дофат на локалната самоуправа, а не ни сум протоколарно поканет на Фестивалот ,а камо ли да бидам повикан за да помогнам и да се сопре или спречи понатамошното негово руинирање. Толку. Приказната е многу голема и можеби некогаш некој ќе се позанимава со неговата историја“ - напиша во своето кусо обраќање Троицки.