Асексуалност: Не е дијагноза, ниту минлива фаза

Слободанка Илиева — Thu, 20 Apr 2023 11:59:29 +0000

Сексуалноста е индивидуална работа и секој од нас различно ја доживува. Сосема е нормално да се чувствува сексуална привлечност кон лица од спротивен или ист пол, веднаш по средбата или откако ќе се создаде врска. Но, ако никогаш не сте почувствувале таква привлечност кон никого, дури ни луѓе со кои би биле во врска или кои се објективно убави за вас – не сте чудни. Едноставно сте асексуалец. Асексуалноста се дефинира кога поединецот чувствува романтична привлечност кон некого, но не и сексуална привлечност. – Она што е важно да се нагласи е дека не се работи за незаинтересираност за секс или слабо либидо, туку за сексуална ориентација, исто како и бисексуалноста или хетеросексуалноста – вели терапевтот Паркс. Иако самиот термин стана популарен дури во 2000-тите, луѓето го користат уште од раните 70-ти. Се проценува дека меѓу еден и пет отсто од популацијата е асексуална, што можеби звучи како мала бројка, но го нагласува фактот дека во текот на животот веројатно сте сретнале една или две лица кои спаѓаат во овој спектар. Важно е да се нагласи дека асексуалноста не го исклучува интересот за други луѓе. Имено, луѓето од оваа ориентација се многу способни да развијат чувства, едноставно немаат желба да влезат во сексуална врска. Исто така, важно е да се истакне дека тоа не значи дека интимните односи се нешто што им е „страшно“, туку дека едноставно се неутрални или незаинтересирани за тоа. – Асексуалноста често се меша со ниското либидо, што е медицинска дијагноза. Овој термин го карактеризира недостатокот на психолошки интерес за секс, не вклучувајќи ги физичките аспекти и реакции. Тоа не е избор или здравствена состојба – вели Паркс. Темата е сложена, но наједноставното објаснување е дека асексуалните луѓе можат да се чувствуваат „возбудено“, што значи дека можат да мастурбираат. Некои дури практикуваат секс со партнерот, но не за самиот чин. За некого сексот е алатка за решавање на насобраната физичка напнатост, за некои „правењето услуга“ на партнерот, но никогаш не е желбата таа што ги тера. извор:popara.mk фото:shutterstock

Еве зошто некои од нас имаат добра, а некои лоша ориентација во просторот

Слаѓана Атанасова — Thu, 06 Oct 2022 12:30:54 +0000

Во последниве денови, научниците од Универзитетот во Лондон, со помош на генијална комбинација на виртуелна реалност и создавање слики во мозокот, истражуваа зошто некои луѓе се подобро ориентирани во просторот и зошто некои секогаш мораат да прашуваат за насока каде треба да одат. Тие пронајдоа сигнал во човечкиот мозок кој ни овозможува подобра просторна ориентација. Претходните студии покажаа дека цицачите, како лилјаците, имаат неврони наречени „рутирачки станици“, а учесниците на тестот вклучуваат лондонски таксисти кои генерално работат со GPRS. „Со години се мислеше дека постои ваков вид „станица за насочување“, но досега тоа беше чиста шпекулација“, вели Хуго Спирс, еден од коавторите на истражувањето. За да откријат кој дел од мозокот е вклучен, експертите работеле со 16 волонтери кои истражувале едноставна квадратна соба симулирана на компјутер. Секој ѕид имаше различна фотографија од околината и во секој агол имаше различен предмет. Откако се запознале со просторот, волонтерите биле сместени во едно од виртуелните ќошиња, оделе во одредена насока, а потоа биле замолени да одат кон објект во другиот агол. Во меѓувреме, тие ја следеа нивната невролошка активност со магнетна резонанца. „Бевме изненадени кога ја видовме силата и упорноста на мозочните сигнали од енториналниот дел, што значително влијаеше на она што луѓето го прават за време на ваквата задача“, објасни Хуго. Енториналниот кортекс е дел од мозокот кој ви кажува во која насока да одите додека се движите кон вашата цел. Откриле дека оттука доаѓа нашето чувство за насока, а квалитетот на сигналите од овој дел од мозокот го одредува квалитетот на вашите навигациски вештини. „Вашиот внатрешен „компас“ се прилагодува додека се движите во околината. На пример, ако свртите лево, тогаш вашиот енторинален кортекс треба да го обработи тоа за да ја промени насоката во која одите, и на крајот вашата дестинација. Ако се изгубите откако веќе сте свртете премногу пати, можно е тоа да се случи бидејќи вашиот мозок не може да го следи тој ритам и не може да одговара на правецот во кој се движите и на крајната цел“, објаснуваат авторите на истражувањето. Затоа, заклучокот е дека кај луѓето кои се помалку ориентирани во просторот, енториналниот кортекс работи многу помалку добро. Извор:Курир.мк

ориентација – Вистина.мк

Асексуалност: Не е дијагноза, ниту минлива фаза

Еве зошто некои од нас имаат добра, а некои лоша ориентација во просторот