Со своите изведби и творби кои се континуитет со традиционалниот македонски фолклорен израз за себе испишаа незаборав, што за повиканите од сверата на фолклористиката ,односно Музикологијата и Етно музикологијата бил и треба понатаму да биде предизвик нивниот незаборав трајно да го забележат во своите научни и друг вид на прилози. Во повеќе децениското негување и афирмирање на нашето пребогато песнопојно и орско инструментално творештво, голем е бројот на песнопојци и инструменталисти кои зад себе оставија непроценливо фолклорно богатство со кои што за навек го легитимираа македонскиот фолклорен израз, дома и на разни страни во светот. Ако песнопјците преку изведбите на песните ги доловуваа најразновидните мелопоетски содржини од некогашното секојдневие на македонскиот народ во најразновидните историско-социјални премрежија со кои низ векови се соочувал македонецот, инструменталистите низ своите изведби на показ ги манифестираа спецификите и богатствата на мело-ритмичкиот израз. Ценејќи го значењето на придонесот во негувањето и афирмирањето на нашето песнопојно и орско инструментално фолклорно творештво, Дирекција та за култура и уметност на Скопје, по предходно реализираната монографија во 2019 година „ПЕСНИТЕ СЕ НИВЕН НЕЗАБОРАВ“, посветена на 24 починати великани на македонската песна, на авторите Етно музикологот Кирил Тодевски поранешен уредник на Редакцијата за народна музика во Македонското радио и Марија Велковска уредник во Музичката редакција на Македонското радио, го подржа нивниот втор проект „НЕЗАБОРАВ КОГА ПРСТИТЕ ПЕАТ“ посветен на 17 починати великани, инструменталисти и автори на орски и песнопојнин творби, чии изведби и авторски изрази имаат трајни вредности, вели Сашо Ливрински – професор по музичко образование во Гимназија „Раде Јовчевски-Корчагин“ – Скопје.