непребол – Вистина.мк https://arhiva.vistina.com.mk Се друго е... Mon, 20 Sep 2021 09:27:24 +0000 mk-MK hourly 1 https://wordpress.org/?v=6.6.1 https://arhiva.vistina.com.mk/wp-content/uploads/2018/06/cropped-Vistina_favicon-32x32.png непребол – Вистина.мк https://arhiva.vistina.com.mk 32 32 Марина Туцаковиќ никогаш не ја преболе неговата смрт: Стиховите што го кинат срцето во „Мишо мој“ му ги посвети на својот прерано починат 24 годишен син! https://arhiva.vistina.com.mk/marina-tucakovikj-nikogash-ne-ja-prebole-negovata-smrt-stihovite-shto-go-kinat-srceto-vo-misho-moj-mu-gi-posveti-na-svojot-prerano-pochinat-24-godishen-sin/ Mon, 20 Sep 2021 09:27:24 +0000 https://vistina.com.mk/?p=219745

Марина Туцаковиќ ја загуби битката по сериозна болест на 67 -годишна возраст. Најпознатиот српски текстописец никогаш не се опорави откако Милош Радуловиќ, синот на Марина Туцаковиќ и Александар Фута Радуловиќ, беше пронајден мртов во семејна куќа во центарот на Белград. Марина молчеше за оваа болна тема со години до 2018 година, кога посочи дека тоа е за неа бил најцрниот ден во животот. „Влегов во неговата соба и го најдов она што го најдов. Милош тогаш имаше 24 години. Беше први декември. Секогаш се плашев дека нешто ќе му се случи. Вашето дете оди на екскурзија, па се плашите како ќе се врати. Секогаш имаш страв за луѓето што ги сакаш“ - рече еднаш Марина. Милош легна и никогаш повеќе не се разбуди. Кога Марина го пронашла неговото тело, тој бил веќе модар, а брзата помош можела само да констатира смрт. „Милош едноставно не се разбуди. Тој беше здрав и прав до пладне, се' беше нормално. Стана да пие вода, и ми рече да го разбудам после четири, за да може да оди на фризер и да се подготви за вечерното излегување во дискотека. Меѓутоа, кога влегов во собата да го разбудам, го најдов неподвижен. Прстите веќе му беа помодрени. Не знам што се случи ... Не знам дали има нешто полошо од од тоа да ќе го најдете вашето дете како лежи неподвижно во кревет“ -  рече тогаш Марина. Таа додаде дека единствената песна што му ја посветила на својот син всушност била „Мишо мој“, која ја отпеа и сними Ана Николиќ. „Ја напишав песната во  најтешкиот период од мојот живот. Долго размислував кој може да ги пренесе овие силни емоции на публиката, а потоа изборот падна на Ана Николиќ“ - рече Туцаковиќ.   МИШО МОЈ Кад ме људи виде Знам ја да помислим Да оно најгоре, ипак сам прошла Добро се претварам Све живо заварам А свака помоќ Добро ми дошла Сећања сам се заледила Ал 'нисам бол победила Не могу више да задржим бол Не помаже таблет уз сав алкохол и плачем Мишо мој Плачем пред странцима Још укус туге пече на мојим непцима Не могу више да задржим бол Ма нека сам сто пута ја слабији пол и када остарим и кад посиви све Очи ќе ми бити од плача црвене Надаш се, не надаш Ал 'не можеш да знаш Колико корака ко од нас има И када прође све и кад све нестане Остају ожиљци у нама свима Сећања сам се заледила Ал 'нисам бол победила Не могу више да задржим бол Не помаже таблет уз сав алкохол и плачем Мишо мој Плачем пред странцима Још укус туге пече на мојим непцима Не могу више да задржим бол Ма нека сам сто пута ја слабији пол И када остарим и кад посиви све Очи ќе ми бити од плача црвене Не могу више да задржим бол Не помажу таблете уз сав алкохол и плачем Мишо мој Плачем пред странцима Још укус туге пече на мојим непцима Не могу више да задржим бол Ма нека сам сто пута ја слабији пол И када остарим и кад посиви све Очи ќе ми бити од плача црвене Фото: Зорана Јефтиќ/Инстаграм принтскрин/makitucakovic.fanpage]]>

Марина Туцаковиќ ја загуби битката по сериозна болест на 67 -годишна возраст. Најпознатиот српски текстописец никогаш не се опорави откако Милош Радуловиќ, синот на Марина Туцаковиќ и Александар Фута Радуловиќ, беше пронајден мртов во семејна куќа во центарот на Белград. Марина молчеше за оваа болна тема со години до 2018 година, кога посочи дека тоа е за неа бил најцрниот ден во животот. „Влегов во неговата соба и го најдов она што го најдов. Милош тогаш имаше 24 години. Беше први декември. Секогаш се плашев дека нешто ќе му се случи. Вашето дете оди на екскурзија, па се плашите како ќе се врати. Секогаш имаш страв за луѓето што ги сакаш“ - рече еднаш Марина. Милош легна и никогаш повеќе не се разбуди. Кога Марина го пронашла неговото тело, тој бил веќе модар, а брзата помош можела само да констатира смрт. „Милош едноставно не се разбуди. Тој беше здрав и прав до пладне, се' беше нормално. Стана да пие вода, и ми рече да го разбудам после четири, за да може да оди на фризер и да се подготви за вечерното излегување во дискотека. Меѓутоа, кога влегов во собата да го разбудам, го најдов неподвижен. Прстите веќе му беа помодрени. Не знам што се случи ... Не знам дали има нешто полошо од од тоа да ќе го најдете вашето дете како лежи неподвижно во кревет“ -  рече тогаш Марина. Таа додаде дека единствената песна што му ја посветила на својот син всушност била „Мишо мој“, која ја отпеа и сними Ана Николиќ. „Ја напишав песната во  најтешкиот период од мојот живот. Долго размислував кој може да ги пренесе овие силни емоции на публиката, а потоа изборот падна на Ана Николиќ“ - рече Туцаковиќ.   МИШО МОЈ Кад ме људи виде Знам ја да помислим Да оно најгоре, ипак сам прошла Добро се претварам Све живо заварам А свака помоќ Добро ми дошла Сећања сам се заледила Ал 'нисам бол победила Не могу више да задржим бол Не помаже таблет уз сав алкохол и плачем Мишо мој Плачем пред странцима Још укус туге пече на мојим непцима Не могу више да задржим бол Ма нека сам сто пута ја слабији пол и када остарим и кад посиви све Очи ќе ми бити од плача црвене Надаш се, не надаш Ал 'не можеш да знаш Колико корака ко од нас има И када прође све и кад све нестане Остају ожиљци у нама свима Сећања сам се заледила Ал 'нисам бол победила Не могу више да задржим бол Не помаже таблет уз сав алкохол и плачем Мишо мој Плачем пред странцима Још укус туге пече на мојим непцима Не могу више да задржим бол Ма нека сам сто пута ја слабији пол И када остарим и кад посиви све Очи ќе ми бити од плача црвене Не могу више да задржим бол Не помажу таблете уз сав алкохол и плачем Мишо мој Плачем пред странцима Још укус туге пече на мојим непцима Не могу више да задржим бол Ма нека сам сто пута ја слабији пол И када остарим и кад посиви све Очи ќе ми бити од плача црвене Фото: Зорана Јефтиќ/Инстаграм принтскрин/makitucakovic.fanpage]]> Емилија Розман го одбележа денот на својот непребол: „Денот кога ти почина без да умреш, а јас умрев без да починам“ (ФОТО) https://arhiva.vistina.com.mk/emilija-rozman-go-odbeleza-denot-na-svojot-neprebol-denot-koga-ti-pochina-bez-da-umresh-a-jas-umrev-bez-da-pochinam-foto/ Tue, 20 Oct 2020 06:55:51 +0000 https://vistina.com.mk/?p=172128

Смртта е составен дел од животот... Неа многумина така ја сфаќаат, зашто според законите на природата, се' што има свој почеток, мора да има и свој крај, иако некои сметаат дека материјата не никогаш сосема не се губи, не исчезнува, туку само ги менува својот облик и форма. Но, затоа пак душата...? Каде оди таа, што е со неа? „Метафизички“ прашања кои најчесто си ги поставуваме кога ќе замине некој близок, особено, некој што многу го сакаме, а тоа ќе се случи пред време. Иако, болката секогаш е силна, а празнината вечно останува, сепак балансот помеѓу разумот и емоциите е тој што не остава во живот, зашто животот мора да продолжи понатаму за живите. И колку и да звучи ова за едни  реално, за други неприфатливо, разделбата со животот на саканите за сите нас е тажна, болна, тешка и неприфатлива... Особено кога се работи најмилите. Тогаш прифаќањето на тажната стварност за жал, за многумина е „неприфатливо“, а разделбата со најблискиот непомирлив чин, долги години и по неговото заминување, можеби и целиот живот... Македонската мисица, манекенка и модел Емилија Розман, токму така го доживеа прераното заминување на нејзиниот татко Дамир, пред три години. Сеќавањата останаа вечни, болката никако не стивнува, како најстрашно нешто што самата непрекинато го чувствува, а животот без својот сакан родител со кого очигледно биле многу блиски и поврзани, за неа, како што вели самата, не е повеќе живот... Туку само, „животарење“! Токму со такви „тешки“ и болни зборови со емотивен статус на својот Фејсбук профил Емилија Розман го одбележа денот на својот непребол - три години од загубата на татко и. И додека едни сметаат дека убавата девојка премногу се троши и психички исцрпува, што не е добро ниту за здравјето ниту за нејзиниот понатамошен емотивен живот и интима,  повикувајќи се на тезата од почетокот на текстот дека се' што почнало, еден ден мора и да заврши, други тврдат дека не секој исто ја доживува и преживува загубата на блиските и најмилите, а „јавната исповед“ е еден вид вентил за празнење на собраната мака, горчина, тешкотија, натежнатите емоции... по што така ќе и биде полесно! Без тенденција да судиме, освен дека е напишан со чисто, но скршено срце и широко отворена, но ранета душа, интегрално ви го пренесуваме статусот на Емилија Розман што го остави на својот Фејсбук, на тригодишнината од најтажниот ден во нејзиниот живот, во спомен и сеќавање на нејзиниот починат родител. „Денот кога ти почина без да умреш, а јас умрев без да починам .... 3 страшни години без тебе ... Сите ме лажеа дека со текот на времето ќе биде полесно, или барем дека ќе научам да живеам без тебе, но не е ... Во турскиот јазик постои збор, БЕЗТОБНОСТ ... Тоа не е само чувство на осаменост или недостигање ... Тоа значи отсуство на одредена личност и празнина која никој никогаш не може да ја замени ... Едноставно болка во животот без тебе... 3 години грижа на совест зошто јас дишам без тебе, за секоја насмевка без тебе, за секој среќен момент и 3 години желба да дојдам кај тебе ... И сите ми се лутат затоа што зборувам така, а јас никому не можам да му објаснам дека ова без тебе не е живот, само животарење... Болката што ја чувствуваме кога не напуштаат најблиските не е најстрашното нешто ... Најстрашното е животот што ни останува да го живееме без нив ... ЖИВЕАМ ЗА МОМЕНТОТ КОГА ЌЕ ТЕ ГУШНАМ ПОВТОРНО! ТЕ САКАМ ТАТО МОЈ! Ти имаш само само ден на раѓање!“ - напишала Розман во својот Фејсбук статус.      ]]>

Смртта е составен дел од животот... Неа многумина така ја сфаќаат, зашто според законите на природата, се' што има свој почеток, мора да има и свој крај, иако некои сметаат дека материјата не никогаш сосема не се губи, не исчезнува, туку само ги менува својот облик и форма. Но, затоа пак душата...? Каде оди таа, што е со неа? „Метафизички“ прашања кои најчесто си ги поставуваме кога ќе замине некој близок, особено, некој што многу го сакаме, а тоа ќе се случи пред време. Иако, болката секогаш е силна, а празнината вечно останува, сепак балансот помеѓу разумот и емоциите е тој што не остава во живот, зашто животот мора да продолжи понатаму за живите. И колку и да звучи ова за едни  реално, за други неприфатливо, разделбата со животот на саканите за сите нас е тажна, болна, тешка и неприфатлива... Особено кога се работи најмилите. Тогаш прифаќањето на тажната стварност за жал, за многумина е „неприфатливо“, а разделбата со најблискиот непомирлив чин, долги години и по неговото заминување, можеби и целиот живот... Македонската мисица, манекенка и модел Емилија Розман, токму така го доживеа прераното заминување на нејзиниот татко Дамир, пред три години. Сеќавањата останаа вечни, болката никако не стивнува, како најстрашно нешто што самата непрекинато го чувствува, а животот без својот сакан родител со кого очигледно биле многу блиски и поврзани, за неа, како што вели самата, не е повеќе живот... Туку само, „животарење“! Токму со такви „тешки“ и болни зборови со емотивен статус на својот Фејсбук профил Емилија Розман го одбележа денот на својот непребол - три години од загубата на татко и. И додека едни сметаат дека убавата девојка премногу се троши и психички исцрпува, што не е добро ниту за здравјето ниту за нејзиниот понатамошен емотивен живот и интима,  повикувајќи се на тезата од почетокот на текстот дека се' што почнало, еден ден мора и да заврши, други тврдат дека не секој исто ја доживува и преживува загубата на блиските и најмилите, а „јавната исповед“ е еден вид вентил за празнење на собраната мака, горчина, тешкотија, натежнатите емоции... по што така ќе и биде полесно! Без тенденција да судиме, освен дека е напишан со чисто, но скршено срце и широко отворена, но ранета душа, интегрално ви го пренесуваме статусот на Емилија Розман што го остави на својот Фејсбук, на тригодишнината од најтажниот ден во нејзиниот живот, во спомен и сеќавање на нејзиниот починат родител. „Денот кога ти почина без да умреш, а јас умрев без да починам .... 3 страшни години без тебе ... Сите ме лажеа дека со текот на времето ќе биде полесно, или барем дека ќе научам да живеам без тебе, но не е ... Во турскиот јазик постои збор, БЕЗТОБНОСТ ... Тоа не е само чувство на осаменост или недостигање ... Тоа значи отсуство на одредена личност и празнина која никој никогаш не може да ја замени ... Едноставно болка во животот без тебе... 3 години грижа на совест зошто јас дишам без тебе, за секоја насмевка без тебе, за секој среќен момент и 3 години желба да дојдам кај тебе ... И сите ми се лутат затоа што зборувам така, а јас никому не можам да му објаснам дека ова без тебе не е живот, само животарење... Болката што ја чувствуваме кога не напуштаат најблиските не е најстрашното нешто ... Најстрашното е животот што ни останува да го живееме без нив ... ЖИВЕАМ ЗА МОМЕНТОТ КОГА ЌЕ ТЕ ГУШНАМ ПОВТОРНО! ТЕ САКАМ ТАТО МОЈ! Ти имаш само само ден на раѓање!“ - напишала Розман во својот Фејсбук статус.      ]]> Весна Змијанац ја има ќерката Николија, но никогаш не ја преболи смртта на двата сина (ФОТО) https://arhiva.vistina.com.mk/vesna-zmijanac-ja-ima-kjerkata-nikolija-no-nikogash-ne-ja-preboli-smrtta-na-dvata-sina-foto/ Tue, 07 May 2019 09:18:36 +0000 https://vistina.com.mk/?p=86336

Пејачката Весна Змијанац  во својата книга „Кога ќе замирисаат јоргованите“ го опишува најтешкиот период од нејзиниот живот. Иако се има реализирано  во улогата на мајка, а неодамна и баба,  има работи кои никогаш нема да  ги преболи.
„Нашето прво дете, нашиот син, мојот бивш сопруг Влада Јовановиќ и јас го изгубивме во 1986 година, кога бев во седмиот месец од бременоста. Спонтаниот абортус се случи на пауза од концертот во Младеновац. Породувањето започна одеднаш и предвреме, а всушност се случуваше во гардеробата зад сцената и тоа траеше и за време на патот кон Белград, а и неколку минути во болница, и тоа не можам да го опишам и денес. Бидејќи ова е една од оние болки, кои се уште боли, празнина која се' уште зјае и секогаш кога мислам на неа, а се сеќавам многу често, чувствувам грч во мојата утроба“ - ќе изјави пејачката, за српски Телеграф.
Весна беше на врвот на својата кариера во тоа време, но немилите настани не ѝ дозволија да ужива во нејзиниот успех. Ја доживеала истата судбина со втората бременост, која речиси  завршила на ист начин, една година подоцна.
„Во првите неколку недели  болката од загубата беше уште свежа, сакав да ме снема, да си заминам. Се обвинував  себе си, без да барам никакви олеснителни околности. И при тоа себе си си смислував такви страдања и маки како казна, што излегуваа дури и надвор од границите што ја делат свесната перцепција на фактите од имагирната, исполнета со болни и грешни заклучоци. Не помислував дека, за жал, ме чека истото, па дури и уште полошо. Моето второ несудено дете, исто така син, го загубив  исто така во седмиот месец од бременоста под исти околности во 1987 година“ - продолжува со својата тажна исповед Весна.
Пејачката по сето што и се случило одлучила да го смени од корен својот живот и животните приоритети, по што на свет ќе ја донесе својата ќерка Николија, денес исто така позната српска пејачка која продолжи по стапките на мајка си.
„Мислам дека преплатив. Мислам на себеси и на моите неродени синови... И дека е доволно од нашата крв, данокот е даден. Јас навистина ја платив полната цена. Оттогаш решив дека никогаш нема да дозволам ништо да ми биде  поважно од мојот сопствен мир, здравјето и семејство“ - заклучува Змијанац.]]>

Пејачката Весна Змијанац  во својата книга „Кога ќе замирисаат јоргованите“ го опишува најтешкиот период од нејзиниот живот. Иако се има реализирано  во улогата на мајка, а неодамна и баба,  има работи кои никогаш нема да  ги преболи.
„Нашето прво дете, нашиот син, мојот бивш сопруг Влада Јовановиќ и јас го изгубивме во 1986 година, кога бев во седмиот месец од бременоста. Спонтаниот абортус се случи на пауза од концертот во Младеновац. Породувањето започна одеднаш и предвреме, а всушност се случуваше во гардеробата зад сцената и тоа траеше и за време на патот кон Белград, а и неколку минути во болница, и тоа не можам да го опишам и денес. Бидејќи ова е една од оние болки, кои се уште боли, празнина која се' уште зјае и секогаш кога мислам на неа, а се сеќавам многу често, чувствувам грч во мојата утроба“ - ќе изјави пејачката, за српски Телеграф.
Весна беше на врвот на својата кариера во тоа време, но немилите настани не ѝ дозволија да ужива во нејзиниот успех. Ја доживеала истата судбина со втората бременост, која речиси  завршила на ист начин, една година подоцна.
„Во првите неколку недели  болката од загубата беше уште свежа, сакав да ме снема, да си заминам. Се обвинував  себе си, без да барам никакви олеснителни околности. И при тоа себе си си смислував такви страдања и маки како казна, што излегуваа дури и надвор од границите што ја делат свесната перцепција на фактите од имагирната, исполнета со болни и грешни заклучоци. Не помислував дека, за жал, ме чека истото, па дури и уште полошо. Моето второ несудено дете, исто така син, го загубив  исто така во седмиот месец од бременоста под исти околности во 1987 година“ - продолжува со својата тажна исповед Весна.
Пејачката по сето што и се случило одлучила да го смени од корен својот живот и животните приоритети, по што на свет ќе ја донесе својата ќерка Николија, денес исто така позната српска пејачка која продолжи по стапките на мајка си.
„Мислам дека преплатив. Мислам на себеси и на моите неродени синови... И дека е доволно од нашата крв, данокот е даден. Јас навистина ја платив полната цена. Оттогаш решив дека никогаш нема да дозволам ништо да ми биде  поважно од мојот сопствен мир, здравјето и семејство“ - заклучува Змијанац.]]> (ФОТО) Непребол: Емина со фотографија од минатото ги разнежни фановите! https://arhiva.vistina.com.mk/foto-neprebol-emina-so-fotografija-od-minatoto-gi-raznezni-fanovite/ Fri, 30 Mar 2018 09:06:34 +0000 https://vistina.com.mk/?p=18622

Пејачката Емина Јаховиќ моментално минува низ тежок период поради разводот од сопругот со кого има две деца. Таа објави фотографија од минатото на Инстаграм која ги разнежни нејзините фанови и следбеници. На истата се наоѓа нејзиното семејство, мајката, сестрата, братот и таткото, кој е нејзина непребол бидејќи е починат многу млад. -Ја пронајдов оваа прекрасна фотографија од моето семејство. Малку е оштетена, но ми е драга и сакав да ја споделам со вас. Мојата постара сестра Сабина, брат ми Мирсад, а ова малото сум јас со татко ми, напиша Емина.
Тоа наиде на коментари дека е една од оние за почит што не го забораваат потеклото и вистинските семејни вредности.]]>

Пејачката Емина Јаховиќ моментално минува низ тежок период поради разводот од сопругот со кого има две деца. Таа објави фотографија од минатото на Инстаграм која ги разнежни нејзините фанови и следбеници. На истата се наоѓа нејзиното семејство, мајката, сестрата, братот и таткото, кој е нејзина непребол бидејќи е починат многу млад. -Ја пронајдов оваа прекрасна фотографија од моето семејство. Малку е оштетена, но ми е драга и сакав да ја споделам со вас. Мојата постара сестра Сабина, брат ми Мирсад, а ова малото сум јас со татко ми, напиша Емина.
Тоа наиде на коментари дека е една од оние за почит што не го забораваат потеклото и вистинските семејни вредности.]]>