мирјана бобиќ-мојсиловиќ – Вистина.мк https://arhiva.vistina.com.mk Се друго е... Thu, 16 Jun 2022 12:05:54 +0000 mk-MK hourly 1 https://wordpress.org/?v=6.6.1 https://arhiva.vistina.com.mk/wp-content/uploads/2018/06/cropped-Vistina_favicon-32x32.png мирјана бобиќ-мојсиловиќ – Вистина.мк https://arhiva.vistina.com.mk 32 32 Готви и чисти во домот додека таа работи: Вистината за зетот и ќерката на познатата писателка Мирјана Бобиќ (Фото) https://arhiva.vistina.com.mk/gotvi-i-chisti-vo-domot-dodeka-taa-raboti-vistinata-za-zetot-i-kjerkata-na-poznatata-pisatelka-mirjana-bobikj-foto/ Thu, 16 Jun 2022 12:05:54 +0000 https://vistina.com.mk/?p=254734

Се омажи ќерката на познатата писателката, новинарка и водителка Мирјана Бобиќ Мојсиловиќ, а за нејзиниот избраник не престанува да се зборува. Мила Мојсиловиќ изгледаше прекрасно во едноставна бела венчаница, а фотографиите брзо се раширија на сите социјални мрежи и во домашните медиуми, па многумина се интересираа кој е зет на познатата новинарка. Иван и Мила биле во врска три години пред да се венчаат, а како што се наведува тој целосно го променил животот поради неа, па дури и ја напуштил кариерата. „Мила беше во долга врска пред Иван, но среќата ја најде со него бидејќи тој ја следи во се и не ѝ ги попречува амбициите“, изјавил изворот за Курир, а потоа открил што прави Иван и како успеал да ја освои  љубовта на Мила. „Иван е вреден тип, по професија е мајстор занаетчија. Беше многу успешен во работата, но тотално ја запостави откако тој и Мила ја започнаа врска. Таа е кариерист, а тој мораше да се откаже од својата работа. Мила е девојка со високо образование која работи како асистент на Архитектонскиот факултет во Белград повеќе од шест години. Сега Иван помалку си ја работи работата и ги откажува муштериите за да може да ги извршува домашните работи бидејќи таа не може да постигне. " "Имаат заеднички договор и одлично функционираат. Додека таа работи, тој готви и  подготвува се низ дома. Двајцата се среќни, да не беа, веројатно немаше да се венчаат под такви околности “- заклучил изворот. Да потсетиме, сопругот на Мирјана Бобиќ Мојсиловиќ беше почитуваниот лекар Љубомир Мојсиловиќ. Тој ненадејно почина на 37-годишна возраст, кога Мила имаше само една година, а по неговата трагична смрт, Мирјана реши никогаш повеќе да не се омажи. Фото:Принтскрин/Инстаграм/mirjanabobic]]>

Се омажи ќерката на познатата писателката, новинарка и водителка Мирјана Бобиќ Мојсиловиќ, а за нејзиниот избраник не престанува да се зборува. Мила Мојсиловиќ изгледаше прекрасно во едноставна бела венчаница, а фотографиите брзо се раширија на сите социјални мрежи и во домашните медиуми, па многумина се интересираа кој е зет на познатата новинарка. Иван и Мила биле во врска три години пред да се венчаат, а како што се наведува тој целосно го променил животот поради неа, па дури и ја напуштил кариерата. „Мила беше во долга врска пред Иван, но среќата ја најде со него бидејќи тој ја следи во се и не ѝ ги попречува амбициите“, изјавил изворот за Курир, а потоа открил што прави Иван и како успеал да ја освои  љубовта на Мила. „Иван е вреден тип, по професија е мајстор занаетчија. Беше многу успешен во работата, но тотално ја запостави откако тој и Мила ја започнаа врска. Таа е кариерист, а тој мораше да се откаже од својата работа. Мила е девојка со високо образование која работи како асистент на Архитектонскиот факултет во Белград повеќе од шест години. Сега Иван помалку си ја работи работата и ги откажува муштериите за да може да ги извршува домашните работи бидејќи таа не може да постигне. " "Имаат заеднички договор и одлично функционираат. Додека таа работи, тој готви и  подготвува се низ дома. Двајцата се среќни, да не беа, веројатно немаше да се венчаат под такви околности “- заклучил изворот. Да потсетиме, сопругот на Мирјана Бобиќ Мојсиловиќ беше почитуваниот лекар Љубомир Мојсиловиќ. Тој ненадејно почина на 37-годишна возраст, кога Мила имаше само една година, а по неговата трагична смрт, Мирјана реши никогаш повеќе да не се омажи. Фото:Принтскрин/Инстаграм/mirjanabobic]]>
Од прошталниот пост за Џеј на новинарката и писателка Мирјана Бобиќ – Мојсиловиќ нема кого не му потекоа солзи: „Ги спои јадрото на градот и периферијата, шампањското и ракијата, да се има и да се нема…“ https://arhiva.vistina.com.mk/od-proshtalniot-post-za-dzej-na-novinarkata-i-pisatelka-mirjana-bobikj-mojsilovikj-nema-kogo-ne-mu-potekoa-solzi-gi-spoi-jadroto-na-gradot-i-periferijata-rakijata-i-shampanjskoto-da-se-ima-i-da-se-nem/ Mon, 07 Dec 2020 10:18:09 +0000 https://vistina.com.mk/?p=179838

Познатата српска новинарка, ТВ водителка, писателка и сликарка Мирјана Бобиќ Мојсиловиќ по страшно тажната вест за смртта на големиот Џеј Рамадановски, на Фејсбук сподели проштален пост од кој нема кого не му потекоа солзи. „Излегов од семејниот ручек во неделата, на улица, веќе се стемнуваше, дуваше страшна Кошава, што ми ја турна качулката од глава и ги исуши солзите што одеднаш неконтролирано почнаа да течат по моето лице,  како некој да го притискаше натопениот сунѓер на моето срце, па тој пушти се.  Улиците беа празни, само лисјата и јас и тој ветер, на кој тивко си ја пеев песната на Џеј „Недеља“ и размислував за тој мал голем живот. За него кој лебдеше над Белград попладнево, можев да го слушнам неговиот глас и неговата смеа и помислив на нашиот милионер од калта, на просторијата во Дорќол од која учителката го однесе на училиште, тој мал кибритчија, неколку години помлад од нас, кој беше дел од нашиот живот, растејќи во Првата белградска гимназија, и размислував за таа судбина... И како ја надрасна и како подоцна беше поголем од животот, и како замина во недела, како во песната, оставајќи ни некое неискажливо чудо и меланхолија. И тогаш сфатив дека не плачам само заради заминувањето на последниот шмекер од Дорќол, туку дека моите тивки солзи на таа Кошава беа ненадејна длабока тага за нашата младост, за смеата и хуморот во дорќолските кафулиња, или покрај базенот крај реката,  на  децата кои се кикотеа во трамваите, на момчињата што ги гланцаа своите италијански чевли со ист жар со кој подоцна ги полираа своите први голфови... Тоа беше длабок писок за сите оние моменти за кои не дозволуваше да заборавиме и да зборуваме, за сите оние „соби со поглед кон тебе“, за сите оние „љубовни сонца“. Ја пуштив неговата последна песна. ... „Ќе платам, само заплачи, вечерва да поверувам дека барем една што шета по оваа земја, плаче за мене“. И помислив, како Џеј промени толку многу неша. Тој го спо јадрото на градот и предградието, ракијата и шампањското, малите и големите, смешното и тажното, да се има и да се нема... и беше родоначелник на новиот сензибилитет - ако не беше тој, на ниту еден од овие новокомпонирани јапи фраери никогаш не би им паднало на памет дека е добро, па дури и само во кафеана, да сакаш, да страдаш и да прашаш:  „Каде да одам сега, моја розо?“ И  Џеј не направи и нас девојките некако посебни. Ние бевме тие рози, девојки, сакани, тие мали сонца. Пееше за нас, за тоа како порано беше и за тоа како, можеби, зад некој кариран чаршав, може повторно да биде исто, романтично, блескаво и неутешно. Размислував како тој нè направи подобри луѓе без да има поим за тоа... И тогаш се насмевнав“.]]>

Познатата српска новинарка, ТВ водителка, писателка и сликарка Мирјана Бобиќ Мојсиловиќ по страшно тажната вест за смртта на големиот Џеј Рамадановски, на Фејсбук сподели проштален пост од кој нема кого не му потекоа солзи. „Излегов од семејниот ручек во неделата, на улица, веќе се стемнуваше, дуваше страшна Кошава, што ми ја турна качулката од глава и ги исуши солзите што одеднаш неконтролирано почнаа да течат по моето лице,  како некој да го притискаше натопениот сунѓер на моето срце, па тој пушти се.  Улиците беа празни, само лисјата и јас и тој ветер, на кој тивко си ја пеев песната на Џеј „Недеља“ и размислував за тој мал голем живот. За него кој лебдеше над Белград попладнево, можев да го слушнам неговиот глас и неговата смеа и помислив на нашиот милионер од калта, на просторијата во Дорќол од која учителката го однесе на училиште, тој мал кибритчија, неколку години помлад од нас, кој беше дел од нашиот живот, растејќи во Првата белградска гимназија, и размислував за таа судбина... И како ја надрасна и како подоцна беше поголем од животот, и како замина во недела, како во песната, оставајќи ни некое неискажливо чудо и меланхолија. И тогаш сфатив дека не плачам само заради заминувањето на последниот шмекер од Дорќол, туку дека моите тивки солзи на таа Кошава беа ненадејна длабока тага за нашата младост, за смеата и хуморот во дорќолските кафулиња, или покрај базенот крај реката,  на  децата кои се кикотеа во трамваите, на момчињата што ги гланцаа своите италијански чевли со ист жар со кој подоцна ги полираа своите први голфови... Тоа беше длабок писок за сите оние моменти за кои не дозволуваше да заборавиме и да зборуваме, за сите оние „соби со поглед кон тебе“, за сите оние „љубовни сонца“. Ја пуштив неговата последна песна. ... „Ќе платам, само заплачи, вечерва да поверувам дека барем една што шета по оваа земја, плаче за мене“. И помислив, како Џеј промени толку многу неша. Тој го спо јадрото на градот и предградието, ракијата и шампањското, малите и големите, смешното и тажното, да се има и да се нема... и беше родоначелник на новиот сензибилитет - ако не беше тој, на ниту еден од овие новокомпонирани јапи фраери никогаш не би им паднало на памет дека е добро, па дури и само во кафеана, да сакаш, да страдаш и да прашаш:  „Каде да одам сега, моја розо?“ И  Џеј не направи и нас девојките некако посебни. Ние бевме тие рози, девојки, сакани, тие мали сонца. Пееше за нас, за тоа како порано беше и за тоа како, можеби, зад некој кариран чаршав, може повторно да биде исто, романтично, блескаво и неутешно. Размислував како тој нè направи подобри луѓе без да има поим за тоа... И тогаш се насмевнав“.]]>