„На едно патување со мојата ќерка во Барселона додека шетавме по прекрасните улички застанавме пред еден интересен излог со чоколади  кој изгледаше како некоја приказна: разновидните колачиња, бои и форми ми оставија голем впечаток, а секако и вкусот на чоколатцата. Кога се вративме дома пробав и јас да направам и колачиња во различни форми, и чоколади. Морам да признаам, резултатот не вроди со голем успех, но во секој слободен миг испробував да направам нови и подобри чоколатца.

„Паднав во искушение да не се појавам следниот ден бидејќи бев преморена и мислев дека нема да стасам да направам уште, но вложив напор и рано утрото почнав да правам. Направив околу 800 чоколатца, кои беа мали, не беа нацртани ниту ишарани како претходните, со цел да има повеќе за да можат што повеќе луѓе да ги дегустираат, но веќе во 19 часот повторно немаше ниту едно од оние кои со мојата ќерка и со пријателката која несебично беше покрај мене цели два дена колку што траеше настанот, ги пакувавме на штандот“, вели Викторија.

„О да, секако дека и јас сакам и јадам чоколадо, а омилен вкус ми е оној на лимон и на кокос, но кога ги правам не можам да јадам, бидејќи сум тогаш насочена на производот и на тоа како да го направам да биде подобар. Всушност, мислам дека ни вода не пијам додека работам“, се смее Викторија.

„Мирисот на мојот стан е вистинска чоколадна бајка, па кога ќерка ми се враќа од тренинг или од часови секогаш кога влегува ми вели дека уште во ходникот целиот спрат мириса на чоколадо. Јас сметам дека среќните луѓе јадат чоколадо и иако неодамна слушнав како велат дека чоколадо се јаде најмногу во недостаток од љубов, не мислам дека е баш така. Ретки се луѓето кои не сакаат чоколадо без оглед дали имаат или немаат љубов. Знам дека јас се чувствувам подобро кога го правам чоколадото и тоа го правам со огромно внимание и љубов па затоа и тврдам – животот е подобар кога јадете чоколадо.