балашевиќ – Вистина.мк

За прв пат во јавноста: Необјавени песни на Ѓорѓе Балашевиќ од средношколските денови (ФОТО)

Антонио Димитриевски — Thu, 10 Jun 2021 11:47:50 +0000

Ѓорѓе Балашевиќ беше еден од најголемите, најзначајните, но и најплодните кантавтори во регионот. Легендарниот Ѓоле напиша голем број песни за време на неговиот живот, а српскиот весник „Данас“ неодамна дојде и до оние песни што познатиот кантавтор ги создал додека бил средношколец. Имено песни на Балашевиќ биле објавувани во годишниот весник на средното училиште „Светозар Марковиќ – Тоза“ во Нови Сад, каде тој ги поминал средношколските денови. Во втора година средно училиште ја напишал песната „Неколку збора за нашата љубов“. Лајт мотив на целата песна е „...Јас претежно тежнеев кон секс, а ти сакаше крстозборки“ и во него тогаш младиот поет зборува за една разделба, барајќи ја причината за љубовниот бродолом. Очигледно е дека во тоа време немал среќа во љубовта, бидејќи во друга песна во истиот училишен весник, младиот Ѓоле пишува за срце кое е камен, но на крајот не очајува затоа што има лек за таквото срце. Освен љубовта, за Балашевиќ инспирација била и судбината на хероите од народот, па затоа му посвети цела песна на Крале Марко. Сепак, за да се избегне забуна, во насловот на песната тој потенцира дека станува збор за неговата визија за овој херој кој им предизвикал бројни маки на Османлиите.

„Фрајле“ му посветија песна на Ѓорѓе Балашевиќ: „На Панонскиот морнар“

Антонио Димитриевски — Wed, 02 Jun 2021 12:19:03 +0000

Песната наречена „На Панонскиот морнар“ денеска, 2-ри јуни 2021 година “заплови“ во етерот. Познатите „Фрајле“ од Нови Сад објавија нов сингл, песна посветена на нивниот сограѓанин, легендарниот кантавтор Ѓорѓе Балашевиќ кој неодамна почина од последиците од коронавирусот. Како што објаснуваат девојките, ова е посебна песна во која тие вложиле многу љубов и емоции. „Таа песна е многу посебна за нас и многу, многу важна. Ние пораснавме со музиката на Балашевиќ. Нашите први спомени од детството, семејни дружења, првите љубови, свирењето гитара, се поврзани со неговите песни. Тој беше нашата куќа, а оваа песна ја напишаа оние девојки кои се смееја и танцуваа по неговиот ритам. Имавме одличен учител и сакаме со песна да му кажеме - Ти благодариме за сè“ - велат „Фрајле“. Слушнете како звучи нивната музичка посвета „На Панонскиот морнар“: https://www.youtube.com/watch?v=U663YwDKVys&t=1s

40 дена од смртта на Балашевиќ: Гробот на покојниот кантавтор поместен за десеттина метри, а него наместо епитаф стих од негова песна (ФОТО)

Антонио Димитриевски — Wed, 31 Mar 2021 10:18:14 +0000

Изминаа 40 дена од смртта на големиот Ѓорѓе Балашевиќ, кога цела поранешна Југославија жалеше како за млку уметници кои заминаа пред него. Погребот на Балашевиќ беше извршен на 21 февруари во кругот на најтесното негово семејство, а на него присуствуваа и градоначалникот на Нови Сад, Милош Вучевиќ и градоначалникот на Љубљана, Зоран Јанковиќ. Обожавателите на Балашевиќ, вчера отидоа да му оддадат почит на починатиот уметник на 40-те дена по неговата смрт, каде веднаш забележаа дека гробот на Балашевиќ не бил на местото каде што тој бил погребан на 21 февруари. Имено, гробот на починатиот кантавтор бил преместен десеттина метри понатаму, во сенката на четинарите. Покрај името на починатиот, има православен крст, и намесо епитаф стих од неговата песна „Портрет на мојот живот“: „Без црно, белото не би вредело“. Извор и фото: НСХроника.рс

Нови Сад се прости од Балашевиќ: Се’ наликуваше на концерт на кој само него го немаше… но, само физички! (ВИДЕО)

Антонио Димитриевски — Tue, 23 Feb 2021 14:04:32 +0000

Нови Сад вчеравечер се прости од кантавторот Ѓорѓе Балашевиќ кој почина на 19 февруари на 67 годишна возраст. На панонскиот морнар му оддадоа почит со церемонија наречена „Ноќта кога Ѓоле го преплива Дунав“. На церемонија присуствуваа огромен број граѓани, се слушаа неговите песни, а кон небото беа пуштени и хартиени лампиони. Неколку чамци кои запловија по Дунав носеа бакли, а на тврдината беше проектирана слика на Балашевиќ со неговиот потпис. После секоја негова пуштена песна, луѓето аплаудираа. Се наликувало на проштален концерт на Балашевиќ, на кој само него го немаше... но само физички! https://www.youtube.com/watch?v=Os6n37t_szY&feature=emb_logo https://www.youtube.com/watch?v=9JJ35M_86Mg&feature=emb_logo

Ѓорѓе Балашевиќ зад себе оставил цело богатство, кое допрва треба да биде откриено

Антонио Димитриевски — Tue, 23 Feb 2021 12:12:10 +0000

Ѓорѓе Балашевиќ објави стотици песни, два романи и стихозбирка за време на неговиот живот, но и како што ексклузивно открива српски „Ало!“, славниот текстописец оставил зад себе и многу необјавен материјал што наскоро можеше да го види светлото на денот. Имено, како што вели близок извор на семејството на покојниот пејач, тие размислуваат да ги соберат сите необјавени песни и приказни што ги напишал последните години на едно место и постхумно да ги објават во книга. „Ѓорѓе беше роден поет и пишуваше целиот свој живот. Никогаш не му недостасуваше инспирација, тој пишуваше природно и спонтано, како што некој дише. Тој знаеше да стави сè во стих, без разлика дали е сериозен или смешен, а неговите песни лесно го наоѓаа патот до срцата на луѓето“ - вели изворот на почетокот на разговорот. „Сè уште не можеме да претпоставиме за колку необјавени песни станува збор. Наследството на Балашевиќ допрва треба да се среди, но сигурно е дека неговото семејство ќе објави барем една од неговите книги постхумно. Особено што сите се согласни за тоа“ - вели тој и објаснува дека во првата стихозбирка ќе бидат вклучени оние песни што ги напишал непосредно пред неговата смрт. „Ова е специјално дело што никогаш нема да ве остави рамнодушен. Ѓоле пишуваше за бурни и тешки животни ситуации, што ја објаснува причината за чувањето на тој материјал досега. Последните месеци тој беше особено инспириран од невообичаената состојба во светот, што влијаеше многу на општеството, но и на работата на сите уметници. Тој го сакаше животот и не можеше да се помири со фактот дека за помалку од една година, светот доби сосема друга димензија. Балашевиќ најлесно можеше да ги опише своите чувства преку стихови, а тоа го правеше речиси до крајот на својот живот“ - вели изворот и додава дека решавањето на наследството на Балашевиќ ќе биде долг процес. Откако ќе помине некое време, семејството планира да го среди необјавениот материјал. Тој процес веројатно ќе трае некое време затоа што е тешко да се изберат оние што ќе бидат објавени меѓу еден куп песни“ - тврди изворот. Фото: Инстаграм принтскрин/djordje_balasevic_official

Ова е приказната за големиот комарџија, кого Балашевиќ го опеа во својот вонвременски хит: Божа звани „Пуб“ навистина постоел (ФОТО)

Антонио Димитриевски — Mon, 22 Feb 2021 12:12:04 +0000

„Ова е приказна која со задоволство ја раскажувам, тоа е приказната за Божа наречен Пуб... Едни го фалат, други се жалат, трети велат е мој братко, тој бил расипан како шуплив заб“... Ова се стиховите на кои сите се сеќаваат што ја слушнале легендарната песна за „Божа звани Пуб“ на сега покојниот Балашевиќ. Еден од многуте негови хитови или балади, во кои главните јунаци се всушност вистински ликови кои некогаш постоеле и живееле. Како и Васа Ладачки, Милутин од „Некои нови клинци“, Бане од „Никој како Бане“, како убавата ќерка на попот... Ова е животната приказна од јунакотт на Балашевиќ, Петар Божанианиќ - Божа наречен Пуб (1895-1975). Божа - Пуб е роден во Лика, во селото Тужевиќ, недалеку од Госпиќ и неговата храброст и бестрашност, преминувајќи ја Албанија, ја покажал на солунскиот фронт. Како и многу други солунски волонтери, тој добива девет хектари земјата во срцето на Бачка и со уште 20-мина го основа Ново Село. Божа бил комарџија, боем, џентлмен, секогаш на страната на послабите, освен кога не седи со нив на иста маса да игра карти. Човек со големо срце и широка рака, кој секогаш велел дека не можеш да добиеш, ако не дадеш. Го носеле картите и комарот за Србобран, Врбас, Нови Сад, Сомбор ... Кога на најголемите мајстори на картите како Коста Гаваски од Србобран, Шандор Тарко од Фекетиќ и Петар Божанианиќ ќе се собереле на карти, било познато дека она што ќе падне под маста, тука и останува. Никој нема да се наведне да ги земе своите карти, бидејќи потоа ќе мора да ја прекинат партијата, што никој од нив тоа не го сакал. Му давалл 500 динари на оној што ќе отиде во неговата куќа да го нахрани добитокот само за да не стане од масата додека се картал. А за тие пари во тоа време би можеле да го купите најдобриот коњ! Како денес на пример еден солиден автомобил. Во Фекетиќ сè уште кажуваат колку бил широк кон оние што го чувале од измама, единствено нешто што тој го мразел повеќе од политиката. Еднаш кога тој играл зад грб имал огледало, во кое останатите му ги следеле картите. Кога еден човек од стѕрана го предупредил за тоа, тој не му рекол: „Скрши го огледалото“, туку: „Скрши го, еве ти пари“. Тој тогаш му дал четири илјади динари на тој човек, а кога овој му возвратил дека е многу, му додал уште два. Богато ги наградувал и оние што го чуваа од жандармите, што исто така не му се допаѓало. Само што ќе слушнеле дека игра некаде, доаѓале да му ги одземат парите, но нивните посети биле попусти. „Една вечер додека играа Ајнц, се искачив на бандерата за да ја поправам струјата. Само што видов жандарми како се приближуваат до кафеаната, она што го поправав повторно намерно го расипав за да не можат да бидат фатени“ - се сеќавал еден неговиот современик. „Кога му кажав што направив, тој го истури сиот паричник со пари на масата и ми рече да земем колку сакам“. Во неговата кафеана некаде околу 1938 година, партијата траела од сабота до понеделник, а во неа Живко Мудрински, амбасадорот од Србија, изгубил се', како што вели и песната. Божа го пуштил да се поти два дена поради загубата, а потоа му ги испратил сите пари назад“ - вели само една од легендите за Божа - Пуб. Но, на почетокот на Втората светска војна, Петар и неговото семејство ја доживуваат судбината на другите колонисти. Тие одат во логорот Сарвар во Унгарија, каде минуваат четири години. Но и таму мна Божа не му недостасуваат карти и комар. „Унгарските војници брзо дознаа дека зборуваат на нивниот јазик и играат карти, и наскоро тие станаа толку зависни од партиите што никој не смееше да ги прекинува. На почетокот намерно губеше, а когаќе загризеа, иако беше нивен затвореник, знаеја дека му даваат сè што имаат“ - вели Славка. „Се коцкал и во пари и во храна. Тој мупомогнал на своето семејство и на сонародниците да ги олеснат поминатите денови во логорот. Се зборувало дека се вратил од логорот со куп оголем колку половина скала форинти што ги зел од еден унгарски офицер. Тој, сепак, никогаш не ја потврдил таа приказна, но на луѓето им било полесно да поверуваат во неа, дека дури и во тие страшни времиња тие го имале за свој херој. По војната, без електрична енергија, вода и патишта, Ново Село ќе биде напуштено и Петар остава се што имал и со семејството доаѓа во Фекетиќ. Таму повторно основа дом. Велат дека еднаш ја изгубил куќа на карти. Тоа било исклучок. Но, утредента баба Марта на истата маса, играла партија и ја вратила куќата“ - се сеќава нивната внука. „Таа беше неговиот главен 'рбет, и за големо чудо, не му бранеше да игра комар. Како влегол во песната и како Балашевиќ дознал за приказната за нејзиниот дедо, не знае, изко приказните за него кружеле насекаде. Не е Божа Пуб ниту во Прага, ниту во Виена. Повеќе од четири децении почива на селските гробишта во Фекетиќ. Сè уште се игра Ајнц, но не веќе со таков жар. Сепак, сите се согласуваат дека денес, нема веќе такви каков што бил Божа наречен Пуб. https://www.youtube.com/watch?v=BudvCadi5YA Извор: Вечерни вести/ Јелена Лемајиќ

Срцето ќе ви препукне од приказната со која Северина се прости од Балашевиќ: „Сине, еве ти ја Северина…“ (ФОТО)

Антонио Димитриевски — Mon, 22 Feb 2021 10:46:47 +0000

Популарната пејачка Северина се огласи по повод смртта на Ѓорѓе Балашевиќ. Пејачката не криеше каква соработка имала со „панонскиот нморнар“ и за тоа проговори јавно. Веста за неговата смрт и паднала тешко, но се сети на нивнната прва средба, на песните што ги напишал за неа. Со искрена тага и болка, таа напиша проштална порака од која ќе ви препукне срцето: „Нашата прва средба беше во 2001 година во Нови Сад. Се сретнавме случајно во една пицерија ... Го прашав што јаде за да пишува такви божествени стихови, а тој се насмеа... А потоа една вечер ми се јави и ми рече дека никогаш немал гостин на своите концерти и дека тој би сакал да бидам јас гостинка на неговиот концерт во Нови Сад, како гостин на изненадување за публиката. Бев во Германија и телефонот ми падна од рака ... Не реков ништо, не верував во тоа, но тој продолжи: „Ако ќе ти биде проблем поради посета на Србија, ќе разберам ако ме одбиеш ... " “ Па, мојата прва купена касета беше „Божа звани Пуб“, купена во „Фотомузикалија“ во Сплит во 1982 година. Се нассмеав и му реков дека баш е духовит. Знам се што напиша ... И мојот син Алекс исто така би сакал да дојдеш на концертот. „Во тој момент ми чинеше како да сум дипломирала на факултет (оваа фотографија на мајка ми наместо матурската слика), дека деканот ме повикува да бидам со него на сцената, како некој најдобар студент на час ... . Така ми беше во тој момент мене“. Тој вака ме најави: „Син ми ми рече: Тато се' е добро, но јас би сакал да ја донесеш Северина на твојот концерт.“Луѓето од публиката се смееја и мислеа дека тој кажува некој виц, некоја негова шега. И тогаш тој рече: „Каков татко јас би бил, ако не ги исполнам сите негови желби ... Сине, еве ти ја Северина ...“! Пеев „Вирујен у те“ и „Ја само пјевам“ и после тоа останавме во контакт ... Тој го напиша тој модифициран текст на песната „Мала је дала“ во 2001-ва. „Душо, знаеш, колку и да те сака некој, тој никогаш нема да те разбере и не очекувај да те разберат .. . Таму горе на сцената, никој што не стапнал не те разбира ... Бурно е таму горе, каде што не стигнале многумина...“ „Ти ти беше врвот, онаа цреша на врвот на тортата, а јас... бев и 'провинцијалка' и 'девојка со Чардашки нозе'. Сите жени чекаат баш некој таков, од тие песни ... а ти беше таков. Не знам како да се збогуваме... Замина стражарот на длабокото значење. Те сака твојата Марија. 💔“ - напиша Северина во прошталната приказна, збогувајќи се со Балашевиќ. Фото: Инстаграм принтскрин/severina

Калиопи веста за заминувањето на Балашевиќ ја затекна во Белград: „Се чувствувам како мало дете на кое му го одземале детството“

Антонио Димитриевски — Mon, 22 Feb 2021 09:19:21 +0000

Како и многумина и Калиопи тешко ја прими веста за заминувањето на легендарниот кантавтор Ѓорѓе Балашевиќ. Оваа вест ја дочекала за време на нејзиниот престој во Белград, каде и се збогуваше од него. „Замина уште една човечка величина, овој пат крунисана со вистинитоста на стиховите што засекогаш ќе сведочат за него, за нас и за нашите животи ... Во неверување ја примив веста за вечното заминување на Балашевиќ ... збунета. Како мало дете на кое му беше одземено детството ... Тој беше дел од мојата младост, моето растење, стекнување мудрост, поет на кој му верував ...“ - изјави познатата македонска пејачка за српски Курир и додаде: „Во Белград ме затекна веста... И токму таму ќе се збогувам со него. Во земјата што ни го даде на нас ... на сите нас ... Македонија отсекогаш го сакаше, а и тој исто така ги сакаше своите Македонци ... Јас сум многу тажна, но и бескрајно благодарна што живеев во неговото време. И оддавам почит на неговата поетска душа, која сега патува до вечноста. Таа исто така се збогуваше со кантавторот преку Инстаграм, цитирајќи ги стиховите од неговата песна „Напослетку“. Фото: Инстаграм принтскрин/kaliopi_official

Македонските јавни личности се простуваа на социјалните мрежи од Балашевиќ, но само Игор Џамбазов се прости онака, како што големиот Ѓоле беше погребан – со негова песна (ВИДЕО)

Антонио Димитриевски — Mon, 22 Feb 2021 08:43:01 +0000

Големиот балкански уметник Ѓорѓе Балашевиќ вчера, недела, 21 февруари 2021 година тивко, без помпа, беше погребан на гробишатата во Нови Сад само во присуство на членовите на неговото семејство и звукот на тамбурите кои ја свиреа неговата музика, неговите вонвременски песни. https://arhiva.vistina.com.mk/radio-mileva/gjorgje-balashevikj-pogreban-vo-novi-sad-so-muzika-od-tamburashi-video/ Веста за смртта на легендарниот кантавтор, музичар и поет Ѓорѓе Балашевиќ го потресе целиот регион, па и Балканот, а неа покрај регионалните и балканските, ја објавија и најреномираните светски медиуми како Американската новинска агенција Асошиејтед Прес (АП), Вашингтон Пост, Еј-би-си Њуз, Ен-би-си, Сан Франциско Хроникл, УС Њуз, Рипаблик…. За неговата големина останаа да зборуваат бројните песни и вонвременските стихови кои засекогаш ќе останат во нашето сеќавање и ќе живеат во срцата на многу генерации. Откако веста за неговата смрт молскавично се рашири низ сите земји на поранешна Југославија, од големиот Балашевиќ на социјалните мрежи се простија многу познати личности, музичари, актери и почитувачи на неговиот лик и дело кои за последен пат му оддадоа почит. Македонија не беше исклучок, па бројни македонски јавни личности на своите интернет профили се збогуваа со единствениот кантавтор и пејач, објавуваајќи негови песни, цитати и стихови кои засекогаш ќе останат да се пеат. Тамара Тодевска, Каролина Гочева, Тијана Дапчевиќ, Весна Бејби Петрушевска, Сања Николиќ, Миа Костова, Огнен Здравковски, Калиопи... се само дел од нашите јавни личности кои испратија последен поздрав и споделија негови песни на своите Фејсбук и Инстаграм – профили.

Но, можеби на највпечатлив начин од големиот Балашевиќ, чија песна „Пуб“, своевремено во своја верзија позната како „Кољо што го викат Поп“ ја обработи и самиот, се прости и нашиот Игор Џамбазов. https://www.youtube.com/watch?v=WaHxIXLqr8w&t=101s И тоа онака, како што доликува за ваков човек, како што впрочем и самиот беше испратен до неговиот вечен дом - со негова песна. Овој пат Џамбазов на својот Инстаграм профил сподели видео со своја изведба на познатата песна на Балашевиќ од 1985 година, баладата „Словенска“, со која му го кажа последното: „Збогум пријателе“, на големиот уметник и колега.

View this post on Instagram

A post shared by Игор Џамбазов (@igordzambazov)

Балашевиќ овие две работи никогаш не ги преболе: Смртта на неговата сестра и тоа што родителите никогаш не му дојдоа на концерт (ФОТО)

Антонио Димитриевски — Sat, 20 Feb 2021 11:14:19 +0000

Ѓорѓе Балашевиќ речиси се постигнал во животот, но две работи никогаш не преболел и не можел да ги прежали, па тие две нешта му оставиле „трајни лузни на душата“ до последниот ден во животот. За разлика од неговата љубов кон музиката, неговите родители секогаш сметале дека тој требало да студира. Родителите на Ѓоле Балашевиќ се викале Јован Балашевиќ и Вероника Елвира Матилда Доленц. И покрај сите успеси што ги постигна, татко му и мајка му се спротивставувале на неговата одлука да биде музичар и сметале дека треба да студира географија, за што се школувал. Затоа тие не присуствувале на ниту еден негов концерт, иако тој секогаш чувал две празни места за нив. Балашевиќ никогаш не го напуштил својот роден град Нови Сад, а многу малку луѓе знаат дека тој имал и пет години постара сестра Јасна, која прерано починала. За неа и нејзината смрт речиси никогаш не зборувал, иако од неа научил рано да чита и бил чудо од дете. Почнал да пишува песни во основно училиште и сонувал да стане фудбалер. Тој бил мирно дете и одличен ученик, но се' се смени во средното училиште. Презимето Балашевиќ е создадено од секоја генерација додавајќи му по некоја буква. Дедо му Ѓока, по кого пејачот го добил името, го носел презимето Балашев и беше православец, кој се плашел да не биде „унгаризиран“. Затоа кришум отишол во општината и платил да се додаде наставката - иќ во презимето. Балашевиќ израснал во Нови Сад, во куќата во улицата Јован Цвијиќ, што се споменува во една од неговите култни песни, „Некои нови клинци“.